Faunabescherming vs GS Zeeland

Foto Fred Overstegen

De Faunabescherming heeft al een tijd ruzie met het Zeeuwse provinciebestuur (GS). Dat bestuur wil damherten in de duinen van Walcheren en Schouwen laten afschieten, en de Faunabescherming gaat voor die dieren staan. Beide partijen lopen om het hardst naar de rechter en op dit moment staat de Faunabescherming voor! Een knappe prestatie voor een organisatie die veel te weinig bekend is (en daardoor ook veel te weinig donateurs heeft). Het knappe is dat terwijl geld voor de overheid geen rol speelt, een organisatie als de Faunabescherming op de kleintjes moet letten. Zo blijkt bijv. dat het provinciebestuur Alterra (Wageningen) opdracht geeft om, uiteraard op kosten van dat bestuur (lees: belastingbetaler), het ene na het andere rapport op te stellen t.b.v. het in hun ogen gewenste beleid. Zonder succes!

Gedeputeerde Staten kunnen de rechtbank niet ervan overtuigen dat het afschot noodzakelijk is, om welke reden dan ook. Een rol speelt ook dat damherten een beschermde soort zijn. Wat GS ook aan argumenten erbij sleept, de rechtbank is niet overtuigd.

De gewisselde argumenten zijn toch wel interessant. Zo zegt GS dat de dieren alles kaal zullen vreten. Dat ze verkeersongelukken veroorzaken. (‘valwild’) Belangrijkste argument is dat het welzijn van de dieren in het gedrang komt als er teveel komen. Er kan hongersnood ontstaan. Dieren worden ziek en gaan dood. Er ontstaat stress en strijd om voedsel; zwakkere dieren gaan zwerven. 
Als ik de uitspraak goed begrijp is het momenteel nog niet zover. En dus geen reden om nu al via afschot in te grijpen.

*** 

Commentaar
De kwestie doet mij denken aan de Oostvaardersplassen waar ook twee partijen tegenover elkaar staan. De ene, Faunabescherming en Partij voor de Dieren, vindt dat men de natuur haar gang moet laten gaan. Doodgaan hoort bij leven.
De andere partij, de burger, de publieke opinie, is daar wars van. Die vindt dat men dieren moet ‘redden’. Bij voorkeur door het gebied groter te maken. Verder door sterilisaties. Desnoods door bijvoeren. Maar niet door passief toe te kijken bij lijden en sterven. 
De complete uitspraak staat hier.