BOUWEN MET ZAND

https://www.youtube.com/watch?v=Kpv13m8c4Zk

MOORD IN BAFLO (slot)

Ik probeer te begrijpen hoe het Hof tot dit arrest gekomen is. Het is geen alledaagse moord of doodslag. Het gebeurde onder invloed van het feit dat de verblijfsvergunning van Alasam op die dag opnieuw, voor de laatste keer,  afgewezen was. Hij moest uitgezet worden naar Bénin. Deze (jonge)man leefde al jaren onder grote spanning en was ook onder behandeling bij de GGZ. Er was op die dag weinig meer voor nodig om te ontploffen, en dat gebeurde dus. Hij zou in een psychose verkeerd hebben. In zo’n toestand is het heel goed mogelijk doelgericht en systematisch te handelen. (Hekman)

Een belangrijk aspect is het gebruik van de antidepressiva die Alasam gebruikte. Met name het middel Seroxat (Parotexine) is volgens Hekman e.a. heel gevaarlijk. Dit zou bijgedragen hebben aan de toestand waarin Alasam bij zijn daad verkeerde. Het is een geneesmiddel dat in proefdieren ontwikkeld is en getest, en goedgekeurd voor gebruik door het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen.

Bijzonder pijnlijk aan de hele zaak is ook dat de republiek Bénin weigert Alasam toe te laten. Ook weigert een paspoort te verstrekken. Op deze manier zit de illegaal dus tussen de twee vuren van naties waar hij ongewenst is.

Een mooie zin aan het eind van het boek is dat Hekman begrijpt dat hij Alasam op een geven moment moet loslaten. Het leven gaat door, en ook Alasam zal verder zijn eigen leven vorm moeten zien te geven, hoe en waar dan ook. Tot slot de titel van het boek: ‘Een coupé verder…’. Hij refereert aan de eerste ontmoeting van het stel. Commercieel een miskleun: het lijkt een romantitel. Helaas, want ik vind dat de tekst het verdient gelezen te worden.
En als toegift: voor ik aan het boek begon, veronderstelde ik dat de familie christelijk gedreven zou zijn. Op het Groningse platteland geen uitzondering. Maar dat is helemaal niet zo, tot mijn verbazing. Althans, niets in de tekst wijst daarop. Ik vond elders dat vader opgeleid is als psycholoog, dus ook uit dien hoofde zal hij betrokken geweest zijn. 

***

Eddy Hekman, Alasam Samarie, Een coupé verder… (166 blz.; € 18,90; Uitg. Passage; 2017)

MOORD IN BAFLO (1)

In 2011 vond een gruwelijke moordpartij plaats, die het leven kostte aan de 29-jarige Renske Hekman en aan dat van een politieman. Een omstander raakte gewond. De dader werd in een vuurgevecht met de politie neergeschoten en overmeesterd. Deze wild-west speelde zich af in een dorp waarvan de meeste mensen voordien nog nooit gehoord zullen hebben: Baflo, Groningen. Nog geen 2.000 inwoners.
De hele tragische geschiedenis staat op internet, die ga ik hier niet in detail herhalen.

Zover ik weet is deze zaak uniek doordat de vader van Renske, SAMEN met de thans 32-jarige moordenaar, genaamd Alasam Samarie, zojuist een boek over deze zaak gepubliceerd heeft! In het Nederlands.
Alasam is afkomstig uit Bénin in Afrika, maar was hier in 2011 al 10 jaar, illegaal. Renske en hij hadden twee jaar verkering en ze hadden trouwplannen. Zij biologe en werkzaam in de zeehondenopvang in Pieterburen. De relatie met de familie van Renske in ’t Zandt was hartelijk.

Dat laatste verklaart veel. Vader en moeder Hekman nemen kort na de gebeurtenissen het volgende besluit: “WE GAAN HEM HELPEN.” Ze doen dat enerzijds op grond van de goede relatie met Alasam maar anderzijds ook uit liefde en respect voor Renske.

Dat ‘helpen’ bestaat uit brieven aan Alasam en bezoeken in de gevangenis. Maar ook uit het zo goed mogelijk juridische bijstand verlenen, in samenwerking met de advocaat, en met getuigen-deskundigen. En dat is niet eenvoudig, zoals men zal begrijpen.
Hekman legt een mooie slachtofferverklaring af in de rechtszaal. Hij schrijft soms ook een goed commentaar op de rechtsgang, op de rechters en aanklagers.

Ook die rechtsgang mag spectaculair genoemd worden. De Officier van Justitie eist levenslang. De rechtbank in Groningen veroordeelt tot 28 jaar gevangenisstraf.
Dan volgt hoger beroep bij het gerechtshof in Leeuwarden. De rechtsgang is vergelijkbaar. De aanklager laat ineens levenslang vallen, en eist nu 22 jaar.
En dan komt de verrassing: het Hof veroordeelt tot…….. zes jaar gevangenisstraf, plus TBS! Dat is toch wel heel wat anders.
In cassatie bij de Hoge Raad blijft dit arrest in stand.

(wordt vervolgd)

VUURWAPEN

.Een ander woord voor schieten is ‘vuren’. Het woord ‘vuur’ komen we in dit verband veel tegen. Vuurwapen, spervuur, Vuur! (commando).

Terwijl van open vuur toch nergens sprake is. Dat is ook niet te verwachten: de energie die nodig is om een kogel weg te schieten, mag niet ‘in rook opgaan’. Tikje vreemd dus, al dat vuur in dit verband.

Het doet denken aan de ‘smoking gun’, dat tegenwoordig iets betekent als een sterke verdenking. De achtergrond daarvan gaat terug tot Sherlock Holmes. Ik vond de volgende uitleg:

The origins of the phrase smoking gun can indeed be traced back to Sir Arthur Conan Doyle’s 1893 Sherlock Holmes story “The Adventure of the ‘Gloria Scott,’ ” in which the savant detective catches a murderous chaplain holding a “smoking pistol.”

The sight of a smoking gun was much more common in Doyle’s day than it is now. The source of the smoke that wafts out of a recently discharged firearm is the propellant left burning in the barrel. The black powder used as propellant in 19th-century guns produced thick plumes of lead, carbon, sulfur, and potassium nitrate when combusted.

Modern guns use smokeless powder, which usually emits only a wisp.

BOKSEN

Ik denk dat veel zo niet de meeste mensen het een goede zaak zouden vinden als boksen verboden zou worden. De manier waarop de grote kampioen Mohammed Ali eindigde – Parkinson – zou voldoende argument moeten zijn. Je kunt het toch geen sport noemen als je iemand zwaar letsel wilt toebrengen? Maar blijkbaar kan zo’n verbod niet in samenlevingen als de onze. Wel allerlei veiligheidsmaatregelen nemen zoals in het verkeer autogordels en helmen, maar boksen gewoon verbieden, dat kan dus niet. Wie het snapt mag het zeggen.

Niettemin: is het een gek idee een beginnetje te maken, door een verbod op het zwaargewicht? In die categorie vallen de hardste klappen en ontstaat de meeste schade.

ACHTER GODS RUG

Vroeger had je A. den Doolaard die over de Balkan zwierf, onder de meest primitieve omstandigheden. Hij moet niet bang uitgevallen geweest zijn. Alles ging te voet, of met een lokale bus. Om zijn reizen te kunnen bekostigen schreef hij er boekjes over die goed verkocht werden. De Balkan noemde hij: ‘het land achter Gods rug’.

Tegenwoordig hebben we Floortje Dessing die met een camerateam de wereld over vliegt. En daar tv-reportages over maakt. Allemaal tot in de puntjes voorbereid. Vorige maand babbelde ze erover in ‘Radio Kunststof’:

http://www.nporadio1.nl/kunststof/onderwerpen/414558-floortje-dessing

Het grappige is dat scholieren nog heel lang, misschien zelfs nu nog, allemaal braaf De herberg met het hoefijzer lazen, voor hun mondeling eindexamen. Geschreven door, jawel, A. den Doolaard, over een avontuur in Albanië in 1932.

De verklaring: de novelle telt 62 bladzijden…

PS. Voor de pechvogel die het gemist mocht hebben, het verhaal staat on line:

http://www.dbnl.org/tekst/_gid001193301_01/_gid001193301_01_0075.php

ALEXANDRA

 

Alexandra was een Duitse Schlagerzangeres met een lage, omfloerste stem. Voorbeeld 'Akkordeon'.

Ze had een kort maar stormachtig leven. Ze trouwde toen ze 21 jaar was met een 30 jaar oudere Rus, die haar na een jaar verliet. Intussen was hun zoon Alexander geboren. Ze maakte carrière met haar chansons. En ze had nog een affaire met een man die ook spoorloos verdween en van wie later verondersteld werd dat hij een spion was.

Het einde was dramatisch. Ze was in haar auto op weg van München naar het Waddeneiland Sylt, aan de Duitse kust. Tot Hamburg had ze de autoslaaptrein genomen, daarna reed ze in haar Mercedes verder naar het noorden. Haar moeder zat naast haar, het 6-jarig zoontje op de achterbank. Op een kruising verleende ze geen voorrang aan een vrachtwagen, met fatale afloop. Alleen het kind overleefde (en is nu 54!). Het gebeurde op 31 juli 1969, ze was 27 jaar.

Merkwaardig of niet, er deden meteen allerlei geruchten de ronde over de oorzaak en complottheorieën bloeiden welig.
Maar wat ik echt bijzonder vind: haar fanclub bestaat nog steeds. En meer dan dat: herdenkt jaarlijks haar sterfdag. Dit jaar te houden a.s. zaterdag 5 augustus in München en in Tellingstedt, de plaats van het ongeluk. 48 Jaar na haar dood.
Het zal wel niet geheel uniek zijn, maar ik ken geen tweede geval.

http://alexandra-welt.de/index.php/neues/19-public/neues/235-gedenktreffen-2017