Op de radio hoorde ik laatst een kort interview met ene Willeke
Stadtman (1950, foto), thans werkzaam in de Levenseindekliniek. Ik vond dat ze
zinnige dingen zei en toen ik hoorde dat ze een boek over 15 misverstanden
gepubliceerd had met betrekking tot het levenseinde, besloot ik dat te gaan
lezen. Titel: Slotakkoord. Toevallig zag ik dat ze zojuist een ander boek gepubliceerd
had, getiteld Op voet van oorlog. Een familiegeschiedenis. (Atlas/Contact
2016)
Ik heb dat in enkele dagen uitgelezen. De reden is dat het zo’n onwaarschijnlijke familiegeschiedenis dat het haast niet te geloven is. Tot overmaat van ramp is het haar eigen geschiedenis, ze komt er onder haar eigen naam in voor, vrijwel iedereen wordt bij name genoemd. “Ramp” is geen vergissing want zelden heb ik zo’n ontluisterende geschiedenis gelezen.
Het gaat over een gezin met vier kinderen: twee meisjes, twee jongens. De periode is van 1959 tot en met 2010, gevolgd door een korte epiloog in 2015. Er komt bijna geen normaal mens in het boek voor, met uitzondering van de schrijfster en haar zus. Het gezin wordt beheerst door een gewelddadige vader, die zijn vrouw geregeld bont en blauw slaat, en zich niet in de maatschappij kan handhaven. De oorzaak daarvan zou zijn dat hij in de oorlog fout geweest is. De titel van het boek verwijst daarnaar. Veel te laat verlaat moeder dit gezin, pas als de kinderen groot zijn. Gek genoeg wordt ook de moeder niet bijzonder sympathiek voorgesteld. De oudste broer heeft een aartje naar zijn vaartje, en maakt niks van zijn leven. Hij pleegt zelfmoord. De andere broer is van het andere uiterste: hij verzeilt o.a. in de Bagwancommune. Ook hij maakt niks van zijn leven. Zijn (Braziliaanse) vrouw verlaat hem, met twee kinderen. Schrijfster zelf, de enige met een goed verstand, opgeleid als arts, is een keer of drie getrouwd, en heeft kinderen uit verschillende huwelijken.
Ik kan me wel voorstellen dat het schrijven van dit boek voor Stadtman bevrijdend gewerkt heeft. Ik heb het uitgelezen omdat ik niet wist dat er zulke gezinnen bestaan. Als het niet zo overtuigend gedocumenteerd was, zou ik het niet of nauwelijks geloofd hebben.
Video van haar met Frénk van der Linden, de nationale psycholoog-van de kouwe grond:
http://brandpunt.kro-ncrv.nl/profiel/brandpunt/segment/813/
Ik heb dat in enkele dagen uitgelezen. De reden is dat het zo’n onwaarschijnlijke familiegeschiedenis dat het haast niet te geloven is. Tot overmaat van ramp is het haar eigen geschiedenis, ze komt er onder haar eigen naam in voor, vrijwel iedereen wordt bij name genoemd. “Ramp” is geen vergissing want zelden heb ik zo’n ontluisterende geschiedenis gelezen.
Het gaat over een gezin met vier kinderen: twee meisjes, twee jongens. De periode is van 1959 tot en met 2010, gevolgd door een korte epiloog in 2015. Er komt bijna geen normaal mens in het boek voor, met uitzondering van de schrijfster en haar zus. Het gezin wordt beheerst door een gewelddadige vader, die zijn vrouw geregeld bont en blauw slaat, en zich niet in de maatschappij kan handhaven. De oorzaak daarvan zou zijn dat hij in de oorlog fout geweest is. De titel van het boek verwijst daarnaar. Veel te laat verlaat moeder dit gezin, pas als de kinderen groot zijn. Gek genoeg wordt ook de moeder niet bijzonder sympathiek voorgesteld. De oudste broer heeft een aartje naar zijn vaartje, en maakt niks van zijn leven. Hij pleegt zelfmoord. De andere broer is van het andere uiterste: hij verzeilt o.a. in de Bagwancommune. Ook hij maakt niks van zijn leven. Zijn (Braziliaanse) vrouw verlaat hem, met twee kinderen. Schrijfster zelf, de enige met een goed verstand, opgeleid als arts, is een keer of drie getrouwd, en heeft kinderen uit verschillende huwelijken.
Ik kan me wel voorstellen dat het schrijven van dit boek voor Stadtman bevrijdend gewerkt heeft. Ik heb het uitgelezen omdat ik niet wist dat er zulke gezinnen bestaan. Als het niet zo overtuigend gedocumenteerd was, zou ik het niet of nauwelijks geloofd hebben.
Video van haar met Frénk van der Linden, de nationale psycholoog-van de kouwe grond:
http://brandpunt.kro-ncrv.nl/profiel/brandpunt/segment/813/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten