Tussen vechten en vluchten ligt een kavel die Vlaanderen heet
waar men zuinig glimlacht en danst met veel sérieux
Waar men trouwt en emigreert
uit het centrum naar de rand
om in koterijen met zicht op groene bermen
de taal van het verzet te spreken
Het is geen land, het is een knot
van baksteen, lood en snelweg
aan elkaar gesmeed tot een gewest
het landoppervlak toegedekt door een grafzerk
voor een zwart verleden
dat uit haar kleigrond wil herrijzen
Met een kustlijn voor gevallen helden
Atlantik Wall van flatgebouwen
waar men lichamen in de zomer op het strand te rusten legt
veilig overhoop onderaan de dijken, zonnend met zicht op zee
het hele gezin slurpt Berlijnse bollen en raketten voor de vrede
Max Greyson
uit: Et alors (Arbeiderspers, 2019)
Op dit weblog geen dierproeven en proefdieren, maar diverse andere onderwerpen. Voel je vrij te reageren, bij het bericht hieronder of mail aan edb631@gmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten