Op dit weblog geen dierproeven en proefdieren, maar diverse andere onderwerpen.
Voel je vrij te reageren, bij het bericht hieronder of mail aan edb631@gmail.com
Als je de cartoon goed bekijkt, zie je dat de leraar in tweede instantie geen opmerking maakte, maar iets dácht. Hij was dus wel degelijk een racist. Ik had vroeger een leraar die ook schande sprak van racisme, maar later hoorde ik hem tegen een Joodse leerling praten op een toon die mij deed denken aan de manier waarop concentratiekampbewakers in films praatten. Het ging niet zozeer om wat hij woordelijk zei, maar dus om de toon. "C'est le ton qui fait la musique." De in Nederland wonende Portugese schrijver Rentes de Carvalho bespeurde tientallen jaren geleden in Nederland een geniepige vorm van racisme. Het is vaak moeilijk om je vinger te leggen op racisme en antisemitisme, maar je kunt met je klompen aanvoelen dat er iets niet deugt. Tegenwoordig bestaat er in Nederland openlijk vreemdelingenhaat, die zelfs op dit blog eens tot een relletje heeft geleid. Aziaten werden minderwaardige mensen genoemd, omdat er in Azië vaak slecht met dieren wordt omgegaan (alsof dat in Europa niet gebeurt). Toen ik de opmerking over Aziaten bekritiseerde, schreef iemand die Aziaten minderwaardig vond en door mij met nazi's was vergeleken dat ik niet wist dat zij haar kind van een Afrikaan had. Zij wist niet dat ik een Indische moeder had. Wat doet dat ertoe? Het gaat om de argumenten. Een heel volk, ja, de bevolking van een heel werelddeel, over een kam scheren deugt niet.
Vlijmscherp. Overigens is het mogelijk dat de opmerking van de leraar juist het begin was om aan te tonen wat racisme is.
BeantwoordenVerwijderenAls je de cartoon goed bekijkt, zie je dat de leraar in tweede instantie geen opmerking maakte, maar iets dácht. Hij was dus wel degelijk een racist. Ik had vroeger een leraar die ook schande sprak van racisme, maar later hoorde ik hem tegen een Joodse leerling praten op een toon die mij deed denken aan de manier waarop concentratiekampbewakers in films praatten. Het ging niet zozeer om wat hij woordelijk zei, maar dus om de toon. "C'est le ton qui fait la musique." De in Nederland wonende Portugese schrijver Rentes de Carvalho bespeurde tientallen jaren geleden in Nederland een geniepige vorm van racisme. Het is vaak moeilijk om je vinger te leggen op racisme en antisemitisme, maar je kunt met je klompen aanvoelen dat er iets niet deugt. Tegenwoordig bestaat er in Nederland openlijk vreemdelingenhaat, die zelfs op dit blog eens tot een relletje heeft geleid. Aziaten werden minderwaardige mensen genoemd, omdat er in Azië vaak slecht met dieren wordt omgegaan (alsof dat in Europa niet gebeurt). Toen ik de opmerking over Aziaten bekritiseerde, schreef iemand die Aziaten minderwaardig vond en door mij met nazi's was vergeleken dat ik niet wist dat zij haar kind van een Afrikaan had. Zij wist niet dat ik een Indische moeder had. Wat doet dat ertoe? Het gaat om de argumenten. Een heel volk, ja, de bevolking van een heel werelddeel, over een kam scheren deugt niet.
BeantwoordenVerwijderen