vrijdag 31 augustus 2012

“Alleen voor hoger opgeleiden”


Een van de steeds terugkerende, irritantste radioreclames is die van een huwelijksbureau, “alleen voor hoger opgeleiden”. Een gewichtige mannenstem stelt daarbij de vraag: “E-matching: durft ù het aan?

Ik vraag me af waarom niet juist voor lager opgeleiden. Je mag toch aannemen dat hoger opgeleiden dit niet voor niets zijn. Die zouden toch hun eigen boontjes moeten kunnen doppen. Terwijl de lager opgeleiden juist een beetje hulp goed zouden kunnen gebruiken.

Maar het gaat natuurlijk zoals altijd om niks anders dan de centjes. Het bureau rekent erop dat hoger opgeleiden meer te besteden hebben en zij zijn dus een interessantere melkkoe.

Paradoxaal genoeg staan op de website van dit Nijmeegse huwelijksbureau tientallen ‘tips en trucs’ om als hoger opgeleide aan een partner te komen. Geschreven door Irma (foto), ongetwijfeld een heel hoog opgeleide 'dating coach'. E matching blijkt helemaal niet zo eenvoudig. Nou ja, met een goed gevulde portemonnee en aandachtige studie van de artikelen van Irma komt de kandidaat misschien toch nog wel een heel end. 

Een tanige tante uit Twente



        Een tanige tante uit Twente

        met sproeten ter grootte van rozijnen

        was met haar gebrek

        toch nog hevig in tel

        maar ze barstte dan ook van de kwartjes.


John O'Mill

woensdag 29 augustus 2012

Eminence grise

Jean-Léon Gérôme, L'éminence grise

Oil painting of the Grey Eminence, François Leclerc du Tremblay,
the right-hand man of Cardinal Richelieu.

 68,6 x 101 cm, 1873, Museum of Fine Arts, Boston
(detail)
Een grijze eminentie of éminence grise is een machthebber die niet op de voorgrond treedt. Hij werkt indirect, bijvoorbeeld via stromannen of door invloedrijke figuren te manipuleren.

De term is afkomstig uit de tijd van Kardinaal de Richelieu. Verwijzend naar zijn rode cappa magna luidde Richelieu's bijnaam l'éminence rouge ('de rode eminentie'). De kapucijn François Leclerc du Tremblay (1577-1638), ook bekend als Père Joseph, was een belangrijke vertrouweling van Richelieu. Zijn politieke invloed was daardoor groot maar voor niet-ingewijden onzichtbaar. Vanwege zijn grijze kapucijnengewaad werd Père Joseph aangeduid als l'éminence grise ('de grijze eminentie'). Daarbij komt de extra symboliek van grijs als een kleur die voor onopvallendheid staat.

Premiers worden meestal niet als éminence grise gezien, ook niet als ze officieel verantwoording schuldig zijn aan een monarch of president. De reden is dat de functie van premier al een zodanige concentratie van macht behelst dat er van "op de achtergond regeren" al geen sprake meer kan zijn.

Er kunnen verschillende redenen zijn waarom iemand zijn macht vanuit de achtergrond uitoefent. De "officiële" machthebber (bijvoorbeeld een koning) is meestal populairder en geniet het vertrouwen van de bevolking. Ook kan het zo zijn dat deze niet op legale wijze van zijn macht kan worden ontdaan. Ook zal iemand die officieel naar voren treedt als machthebber de eerste zijn die de schuld krijgt van misstanden. Een éminence grise hoeft in zo'n geval slechts de machthebber te laten vallen en een andere aan te laten stellen, mits zijn indirecte macht althans ver genoeg reikt om hier invloed op te hebben.

Het is mogelijk dat een éminence grise uit de coulissen stapt en ook de officiële macht opeist. Meestal zijn er in dat geval geen serieuze concurrenten meer over, of voelt de éminence grise zich dermate gesteund dat hij deze stap aandurft. IJdelheid kan hier natuurlijk ook een motief zijn. Een voorbeeld van een éminence grise die tot daadwerkelijk zichtbare machthebber werd is de Sovjetleider Jozef Stalin. In de jaren '20 van de twintigste eeuw transformeerde hij van een machtig man op de achtergrond tot de onbetwiste leider van de Sovjet-Unie.

Later evolueerde de term - althans in het Nederlands taalgebied - naar een minder pejoratieve betekenis. Het "grijs" staat dan voor grijs haar en/of voor grijze hersencellen. Een grijze eminentie is dan iemand die niet meer actief is in het bestuur of in de politiek, maar wiens mening gerespecteerd wordt vanwege de lange ervaring en deskundigheid, en aldus toch nog (ongezien) invloed uitoefent. De grijze eminentie wordt dan bijvoorbeeld geraadpleegd om discreet te bemiddelen tussen twee strekkingen binnen een partij of bestuur. Zo wordt (werd) bijvoorbeeld Leo Tindemans, na zijn vertrek uit de actieve politiek, als een éminence grise aangezien.

bron: wikipedia

dinsdag 28 augustus 2012

De ex-vrouw van Dutroux

De vrouw van Dutroux, die in 2004 werd veroordeeld tot 30 jaar gevangenisstraf, komt vervroegd vrij. Het OM verzet zich niet langer tegen haar verzoek daartoe. Voor de eerste keer ingediend in 2007. Wel is de vrijlating aan voorwaarden gebonden. Inclusief voorarrest heeft ze zestien jaar gevangen gezeten. Ze verhuist nu, binnen Namen, van de gevangenis naar het klooster.

Dit is de gewone gang van zaken in al die landen die soms tientallen jaren gevangenisstraf opleggen. Die worden nooit uitgezeten.
.
***

Het Brusselse parket-generaal bij het Hof van Cassatie ziet geen enkele reden om de beslissing Michelle Martin vrij te laten, te verbreken.
Dat heeft advocaat-generaal Raymond Loop vandaag verklaard voor het Hof van Cassatie, het hoogste rechtscollege in België. Dat moet zich buigen over het hoger beroep tegen de vrijlating van Michelle Martin, de ex-vrouw van kinderverkrachter en -moordenaar Marc Dutroux.

Zowel het parket van Bergen als verschillende slachtoffers waren tegen die beslissing in cassatie gegaan, maar hun argumenten worden door het parket-generaal afgewezen.
Allereerst zijn volgens advocaat-generaal Loop de voorzieningen die de slachtoffers hebben ingesteld, onontvankelijk. 'De wet en de voorbereidende werkzaamheden zijn daarover duidelijk', zei de advocaat-generaal. 'De slachtoffers en burgerlijke partijen zijn geen partij voor de strafuitvoeringsrechtbank en kunnen zich dus niet verzetten tegen haar vonnissen.'
Het Bergense parket kan dat wel, maar de argumenten die dat parket naar voren schuift, vinden geen genade in de ogen van het parket-generaal bij Cassatie. 'Alle procedureregels zijn in dit dossier nageleefd en zelf heb ik geen middelen voor cassatie gevonden. Het vonnis van de strafuitvoeringsrechtbank is volledig conform de wet.'
.
***

Brussel - Michèle Martin, de ex-vrouw van Marc Dutroux, is na 16 jaar gevangenisstraf toch vrijgekomen. Dat maakte het Belgische Hof van Cassatie dinsdag bekend. Het Belgische Hof van Cassatie heeft de cassatieberoepen verworpen tegen de beslissing van de strafuitvoeringsrechtbank te Bergen om Michèle Martin onder voorwaarden vrij te laten.

‘Bij arrest van 28 augustus 2012 (AR P.12.1454.F) verwerpt het Hof de cassatieberoepen tegen de beslissing van 31 juli 2012 van de strafuitvoeringsrechtbank te Bergen om Michèle Martin onder voorwaarden vrij te laten’, meldt het Hof dinsdag.
‘De middelen van de procureur des Konings falen naar recht of missen feitelijke grondslag. De cassatieberoepen van de slachtoffers zijn onontvankelijk’, aldus het Hof.

***

Michèle Martin, de ex-vrouw van Marc Dutroux, is dinsdagavond onder politiebegeleiding uit de gevangenis van Berkendael naar het klooster van de Arme Klaren in het Naamse Malonne gebracht. De politieauto met Martin kwam rond 21.30 uur aan bij het klooster.Martin gaat wonen in dit klooster (foto).

maandag 27 augustus 2012

De presentatie van............... Sacha de Boer


De nieuwslezeres doet het sinds kort staand. Ze presenteert het nieuws niet meer statisch, gezeten achter een tafel, maar ze loopt gezellig rond.

Dat is een miskleun. Wie dat bedacht heeft, heeft geen kijk op de functie. Die functie is niks anders dan ons op rustige, gearticuleerde wijze te laten weten wat er in de wereld gebeurt. Het is een dienende functie, de presentator is ondergeschikt aan het nieuws.

Nu deze Sacha de Boer gaat rondlopen - papiertjes in de hand geklemd - valt alle aandacht op haar. Het valt dan op dat deze mid-veertiger aan de mollige kant is. Ze moet niet veel zwaarder worden wil ze niet uit haar broek scheuren. De persoon trekt nu zoveel aandacht, dat dat afleidt van de boodschap. Dat kan niet de bedoeling zijn.

Maar goed, zo gaat dat in de wereld. Steeds moet alles anders. Misschien gaan we nog meemaken dat er een achtergrondmuziekje bij komt, zoals dat op sommige radiozenders ook gebeurt.
Het zal even duren, en dan keert de nieuwslezer(es) weer terug naar het bureau. Dat heet dan 'vernieuwing'.  Een kwestie van tijd.

zondag 26 augustus 2012

De megastal is N I E T dieronvriendelijk (stelling)

Joost Eerdmans in discussie met Marianne Thieme (en radioluisteraars).

Je vindt het hier: http://www.radio1.nl/terugluisteren/programma?programme=avondspits&day=2012-08-24

De discussie begint na nieuws, weer, files, reclame, dus van plm. 18.40 tot 18.55 u.

De crash boven San Diego (VS)


Na lange tijd weer eens een aflevering van Air Crash Investigation gezien. Een ongeëvenaarde serie reconstructies van vliegtuigongelukken.

Het ging over een mid air collision (MAC), een weinig voorkomende botsing in de lucht tussen een driemotorige Boeing 727 van Pacific Southwest Airlines (PSA) en een Cessna. Dit gebeurde vlakbij de luchthaven van de stad San Diego, Lindbergh, in Californië, waar het uiteraard  erg druk is. De toestellen stortten neer op de stad. Niemand overleefde de ramp. 144 Doden, waarvan zeven op de grond. De zwarte doos – cockpit voice recorder – werd intact gevonden.

De media veronderstelden onmiddellijk dat het de Cessna was, met een leerling-vlieger aan de stuurknuppel, die de ramp veroorzaakt heeft. Maar zij hadden het mis. De Cessna vloog voor de Boeing en behoefde in beginsel niet plaats te maken voor het verkeersvliegtuig.

Het onderzoek is minutieus. Het onbegrijpelijke is dat de piloten van de Boeing de Cessna die voor hen vloog, gezien moeten hebben. Hoe konden ze er dan toch met zo’n 300 km/u tegenaan vliegen? Het gebeurde 's ochtends om negen uur, en het zicht was uitstekend.

De verkeersleiding heeft de piloten voor de Cessna gewaarschuwd. Het lestoestel zelf komt weinig in beeld; wel blijkt dat de leerlingvlieger op de instrumenten moest leren landen, en om die reden een klep voor zijn ogen had. Hij kon daardoor niet naar buiten kijken. Maar er zat natuurlijk wel een instructeur naast.

Uiteindelijk blijkt dat iedereen min of meer schuld aan de crash heeft.
Nog het meest de verkeersvliegers die verzuimden de toren te melden dat ze de Cessna niet (meer) zagen. Ter verontschuldiging wordt aangevoerd dat de landingsprocedure de piloten veel werk geeft. Niettemin wordt ook geconstateerd dat de crew iets teveel kletste, wat sindsdien onder 3.000 m verboden is. Men dient zich uitsluitend bezig te houden met de landing.

De verkeersleider verstond of interpreteerde een woord verkeerd: ‘passed’ of ‘passing’. Hij concludeerde uit dit taalgebruik abusievelijk dat de verkeersvliegers de Cessna in zicht hadden. Er ging ook een alarm bij hem in de toren af maar dit negeerde hij omdat er de hele dag door valse alarms afgaan. (!)

De ramp had voorkomen kunnen worden maar het raadsel wordt niet geheel opgelost.
De neus van de Boeing was misschien iets te hoog geweest, in verband met de ingezette landing, om de Cessna in zicht te kunnen hebben. Daarnaast stak het silhouet van de Cessna slecht af tegen de achtergrond van de stad: wegen, water, bomen, huizen, e.d. Nog een derde mogelijkheid is dat een derde klein toestel de verkeersvliegers in verwarring gebracht heeft. Pikant detail is dat vliegers in alle maten en soorten komen, en hun stoelen instellen op wat zij als het meest comfortabel ervaren. Sommige vliegers vinden zicht op de instrumenten belangrijker dan het zicht naar buiten.

Het gebeurde in 1978 en er zijn intussen weer technische verbeteringen aangebracht zoals: traffic collision avoidance system. Maar het kan nog steeds misgaan, zoals in 2002 boven Überlingen.
En een luchthaven vlakbij de stad is natuurlijk altijd vragen om ellende, vroeg of laat.

PSA Flight 182

vrijdag 24 augustus 2012

Verkiezingsbord

Terwijl ik naar het winkelcentrum loop, zie ik op enige afstand een reclamebord vastgebonden aan een paal langs de wat hoger gelegen autoweg.
Het is te ver om het goed te kunnen zien maar ik kan wel zien dat het een vrouw voorstelt. Met bekende trekken zelfs.
Marianne Thieme, denk ik meteen.
Maar nee…
Als ik dichterbij kom zie ik dit:

Ruth Jacott


Dagje uit

Town of Parker, Colorado (VS)

donderdag 23 augustus 2012

Sojamelk en sojavlees (door Ellen)

In plaats van sojaballetjes kun je stukjes brood in de soep stoppen, zodat het toch een maaltijdsoep wordt.

Het Israëlische ministerie van Volksgezondheid heeft de bevolking gewaarschuwd voor soja. Kinderen beneden de drie en zwangere vrouwen mogen geen soja gebruiken.

Waarom melk vervangen door sojamelk en vlees door vleesvervangers van soja? Mensen die niet meer bij hun moeder aan de borst liggen, hebben geen melk meer nodig en dus ook geen sojamelk.

VleesvervangersOmdat mensen geen roofdieren zijn, hebben ze evenmin vlees nodig en dus ook geen vleesvervangers. Je mist niets als je geen vlees, vis, melk, eieren en soja inneemt. Als je een vitamine B 12-supplement in een niet te grote dosering gebruikt en dagelijks gedroogde abrikozen en appelstroop eet, krijg je hetzelfde binnen als een omnivoor, maar dan wel op een diervriendelijke en gezonde manier.

woensdag 22 augustus 2012

Doden is koninklijk, beschermen burgerlijk

Om het even in perspectief te zetten: jagen is koninklijk, beschermen van dieren niet.

Om het klootjesvolk het verschil goed in te prenten: er zijn er zelfs twee. De Koninklijke Nederlandse Jagers Vereniging (1904) en de De Koninklijke Nederlandsche Jachtvereeniging.(1919)

Dierenbescherming, sinds 1864, komt niet verder dan: Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Dieren. Beatrix verwaardigde zich nog wel Beschermvrouwe van deze vereniging te willen zijn. Tot 2001: toen werd ze eruit geknikkerd. De leden hadden genoeg van de jachtlust van deze familie, en van de bontjassen.

De Koningin Sophiavereniging tot bescherming van dieren is in 1867 opgericht. Die is echter allang overvleugel door de Nederlandse vereniging tot bescherming van dieren. Er was dus waarachtig ooit een lid van de koninklijke familie met een hart voor dieren!

Weinig zal Sophia voorzien hebben dat haar vereniging nog eens populair zou worden in kringen van …….. mensen die dierproeven (laten) doen.

Doden als sport

Marianne Thieme (PvdD) zal een wetsvoorstel tot wijziging van artikel 32 van de Flora- en faunawet indienen.

In de huidige wetgeving is bepaald dat haas, fazant, patrijs, wilde eend, konijn en houtduif bejaagd mogen worden zonder dat daar noodzaak voor is. Andere diersoorten zijn op dit moment alleen te bejagen als de jager een aanwijzing, vrijstelling of ontheffing heeft.

De Partij voor de Dieren wil dat geen enkel dier meer zo maar bejaagd mag worden, zonder dat daar een aanwijzing, vrijstelling of ontheffing voor nodig is. Het louter voor de lol van de jager toestaan van het doden van dieren moet worden beëindigd. Met de initiatiefwet van Thieme zullen voor elke vorm van jacht nut en noodzaak aangetoond moeten worden.

Uit de vandaag gepresenteerde Groene Kieswijzer blijkt dat naast de Partij voor de Dieren ook VVD, CDA, PvdA, SP, D66 en GroenLinks de plezierjacht afwijzen, waarmee een ruime Kamermeerderheid ontstaat voor het wetsvoorstel. De PVV neemt niet deel aan de Groene Kieswijzer maar heeft bij eerdere gelegenheden al aangegeven de plezierjacht af te wijzen.

De Partij voor de Dieren is overigens ook zeer kritisch op de bejaging van dieren die plaatsvindt via aanwijzing, vrijstelling of ontheffing, omdat ook op die wijze grote aantallen dieren gedood worden. Voor het terugdringen van die aantallen is het allereerst nodig dat de overheid de verstrekte toestemmingen openbaar maakt, zodat de veronderstelde nut en noodzaak in de openbaarheid getoetst kunnen worden.

***

Commentaar

1. Wie graag een vuurwapen hanteert - een Olympische sport - heeft daartoe gelegenheid te over in de tientallen, zo niet honderden  schietverenigingen die dit land rijk is.
2. Het valt niet echt te verwahten dat de VVD tegen doden als sport is. Tweedekamerlid René Leegte is een fervent jager, en dat geldt ook voor de voorzitter van de Eerste Kamer, Fred de Graaf, tot medio 2011 voorzitter van de jagersvereniging.

Strijd om het damhert (2) (ingezonden)

De Partij voor de Dieren wil een hek om de Waterleidingduinen.....en géén beheer. En zo verworden ook de Amsterdamse Waterleiding Duinen langzamerhand tot een volgende Oostvaardersplassen ramp!

Omdat op de Veluwe plezierjagers hun moordlust kunnen uitleven, moeten dan de dieren in andere natuurgebieden zich binnen een afgesloten / omheind gebied ook maar weer ongebreideld voortplanten? Omdat de PvdD op een ongenuanceerde manier tegen jacht is?

De Partij 'praat niet met jagers'.....dat is met oogkleppen op lopen. We leven hier in een land waar gezamenlijk overleg grote waarde heeft, dan is een dergelijk starre houding van deze partij stuitend en op zijn minst ongepast te noemen. 

Nee, ik vind het een kwestie van goed overleg en toezicht. Niet domweg jacht verbieden en een hek eromheen zetten. In natuurgebieden moet er sprake zijn van beroeps- / beheersjagers, dus hobbyjacht is daar sowieso verboden.
                                                          
Als je het recente initiatiefwetsvoorstel  van de Partij leest, lijkt dit ook alle jacht op slot te willen zetten. Met alle gevolgen van dien, die zij maar niet onder ogen willen zien, omdat ze het zoveel beter denken te weten.

***

Commentaar

Een hek eromheen lijkt toch niet verkeerd. Ik dacht trouwens dat dat er al omheen stond, er is geen vrij entree zover ik weet.

Strijd om het damhert (1)


Damherten Noord-Holland voorlopig veilig
Geplaatst op 6 augustus 2012

Op verzoek van De Faunabescherming heeft de rechtbank Haarlem vandaag de ontheffing geschorst, waarmee toestemming was gegeven om in het duingebied van Noord-Holland damherten te schieten. Dat betekent dat deze dieren voorlopig veilig zijn.

De provincie Noord-Holland had 12 juli jl. ontheffing verleend om alle damherten die zich buiten het door de provincie aangewezen “leefgebied” bevinden, dood te schieten. Dit zogenaamde leefgebied omvat de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD) en het Nationaal Park Zuid-Kennermerland plus een smal stuk duingebied tussen deze twee natuurterreinen in. Damherten bevinden zich echter in het hele duingebied van zowel Noord- als Zuid-Holland, vanaf IJmuiden tot aan Den Haag.

Volgens de provincie Noord-Holland is het noodzakelijk om de damherten te doden, wegens de landbouwschade die deze dieren zouden aanrichten en wegens het gevaar dat deze dieren zouden veroorzaken voor het verkeer. Tijdens de zitting bij de rechtbank heeft Faunabescherming aangegeven dat er in Noord-Holland in het verleden nauwelijks schade is geweest aan landbouwgewassen en dat de eventuele schade prima kan worden voorkomen door het plaatsen van rasters.

Met betrekking tot de verkeersveiligheid heeft Faunabescherming aangegeven dat het verkeer een gevaar vormt voor de damherten en niet andersom. Op de Zeeweg, de weg naar Zandvoort, mag bijvoorbeeld 80 km per uur worden gereden, terwijl het gaat om een zeer bochtige en onoverzichtelijke weg en veel automobilisten veel te hard rijden.

De Faunabescherming is een groot voorstander van het veiliger maken van de wegen in het duingebied voor overstekende damherten. Dat gebeurt natuurlijk niet door het schieten van deze dieren, maar bijvoorbeeld door het verlagen van de verkeerssnelheid, het op strategische punten plaatsen van rasters langs de wegen en het overzichtelijker maken van de wegbermen.
De rechtbank heeft de provincie nu opdracht gegeven om de schade aan landbouwgewassen en het verkeer beter te onderbouwen. Bovendien zal de provincie moeten aantonen dat andere bevredigende oplossingen, zoals door ons genoemd, niet hebben geholpen of onmogelijk kunnen worden ingezet.

De ontheffing is voorlopig, tot zes weken na de beslissing op het  bezwaarschrift, geschorst

 ***

Commentaar:

Terecht verzet van de Faunabescherming en beloond met een moedige uitspraak van mr. Janse van Mantgem. Je vindt hem hier.

Laten we hopen dat het de dieren definitief redt.

Als blijk van waardering heb ik heden een eenmalige donatie overgemaakt op rek.nr. 116072  t.g.v. Faunabescherming.

Hieronder de lachebekjes van GS Noord-Holland :

Vlnr: Johan Remkes (commissaris van de Koningin), Jaap Bond (CDA), Elisabeth Post (VVD), Tjeerd Talsma (PvdA) , Elvira Sweet (PvdA), Jan van Run (VVD), Joke Geldhof (D66)


dinsdag 21 augustus 2012

'Dierencoalitie': de nieuwe Dierenbescherming

 Organisaties aangesloten bij het CDON


"De Coalitie DierenwelzijnsOrganisaties Nederland (CDON) is een samenwerkingsverband van 22 dierenbeschermingsorganisaties, die in totaal rond een half miljoen leden / donateurs vertegenwoordigen. Zij vertegenwoordigt deze dierenbeschermingsorganisaties met het doel om in belangrijke politieke en maatschappelijke kwesties effectief voor de belangen van dieren op te komen.

De CDON is in 2006 opgericht naar aanleiding van het voornemen van de toenmalige Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit om de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren (Gwwd) te vervangen voor een nieuwe Wet dieren. De CDON was zeer onaangenaam verrast met dit voornemen voor een nieuwe Wet dieren, waarin niet de bescherming, maar de productie en het gebruik van dieren centraal staan. In de optiek van de CDON hoort een beschaafde natie een zelfstandige dierenbeschermingswet te hebben die de dieren effectief beschermt tegen louter commerciële exploitatie, willekeur, onverschilligheid en agressie van mensen. Dit geldt zeker voor een land als Nederland waar relatief extreem hoge aantallen dieren worden gehouden.

Als positieve bijdrage aan het ontwikkelen van nieuwe dierenbeschermingswetgeving heeft de CDON in 2008 een Algemene dierenbeschermingswet opgesteld die een deugdelijk kader biedt om het omgaan met dieren op een moreel verantwoorde wijze te reguleren, uitgaande van algemeen aanvaarde noties en concepten. Ze is op dit moment samen met andere organisaties ook betrokken bij de discussie over het wetsvoorstel Wet natuur.
Naast een actieve rol in wetgevingsprocessen die op dieren betrekking hebben, onderneemt de CDON ook geregeld actie op andere aan dieren gerelateerde thema’s zoals megastallen, nertsenfokverbod, faunabeleid en transport van dieren."

***

Commentaar

De Coalitie vertegenwoordigt 22 organisaties. De schatting dat ze bij elkaar "rond een half miljoen leden/donateurs" hebben (in Nederland), lijkt nog aan de hoge kant; het zou een gemiddelde van ruim 22.500 betekenen. Internationale organisaties als IFAW en WSPA en nog een paar exoten zouden heel veel Nederlandse leden / donateurs moeten hebben om aan dat half miljoen te komen. Ik kom ze niet tegen.

Opmerkelijk is de vertegenwoordiging van veganisten en vegetariërs als dierenwelzijnsorganisaties.

Proefdieren daarentegen zijn niet vertegenwoordigd - zonder nadere motivering. Nog opvallender is het ontbreken van de Nederlandse Dierenbescherming. EDEV zie ik ook niet. Mag Den Haag niet meedoen?

Een komische kant heeft het initiatief bepaald wel. Al die afzonderlijke organisaties zijn immers juist ontstaan uit onvrede met het werk van de Dierenbescherming. Wat je hier nu ziet, is dat al die afgesplitsten zich weer verenigen! En aldus een nieuwe, tweede Dierenbescherming vormen, de 'Dierencoalitie'.

Contributie heft de Coalitie nog niet. Als je ze allemaal een tientje per jaar doneert - en waarom niet? - ben je 220 euro kwijt. Dan is de Dierenbescherming toch voordeliger: 36 euro p.j.

zondag 19 augustus 2012

Varkens masseren

Vandaag te gast op het Beloofde Varkensland van Dafne Westerhof, en haar medewerker Dennis. Ik zag er tegenop, want het was snikheet. Rekende erop dat het afgezegd werd maar dat gebeurde niet. Wel andersom: Dafne vertelde dat verschillende mensen hadden afgezegd! Daardoor was de groep wat kleiner dan op gerekend was; niettemin waren we toch met naar schatting twintig personen, enkele kinderen inbegrepen.

We werden verwelkomd door Arie Bombarie, een grote gans die met heel veel lawaai de bezoekers verwelkomde. Hij kon maar moeilijk afscheid nemen.
Daarna werd de show gestolen door Pinokkio, een heel klein biggetje (foto), die de hele middag zoveel mogelijk om ons heendrentelde. Hij kon ook een beetje klimmen en traplopen, maar toen hij niet meer de strobaal afdurfde, begon hij te krijsen, zodat Dafne hem moest komen helpen.

Nadat we ons in de schuur geïnstalleerd hadden, begon Dafne met te vragen waar we vandaan kwamen. De versten kwamen uit Gent (België), anderen o.a. uit Heemstede, Nieuw-Vennep, en Delft. Zowat over elk van die plaatsen had ze een anekdote. Ze haalt namelijk niet alleen mishandelde dieren op, maar ze wordt ook geregeld uitgenodigd om een praatje te houden. Haar beroerdste ervaring betrof een praatje voor de ondernemersvereniging van Nieuw-Vennep. Wie dat dorp een beetje kent, kan niet verbaasd zijn. Wat Delft betreft haalde ze de geschiedenis op van de Delftse studenten die in een ontgroeningsritueel een varkentje mishandelden. Zeer veel kritiek heeft ze op kinderboerderijen. Biggen worden daar bijv.  zonder verdoving gecastreerd. Er wordt ongecontroleerd gefokt, en veel dieren worden opgekocht door slagers. Iedere insider weet het, ook de Dierenbescherming – niemand doet er iets aan. Er is, kortom, haast net zo veel dierenleed buiten de vee-industrie als daarbinnen.

Terwijl ze aan het vertellen was kwam een varken binnen: iemand had een deur open laten staan. Met behulp van een appel moest hij ijlings naar buiten gelokt worden voordat er nog meer naar binnen kwamen.

Na haar inleiding begonnen we aan een rondgang langs de dieren. Ze hebben allemaal namen, teveel om te onthouden. We bezochten een modderpoel waarin enkele varkens zich wellustig rondwentelden. Met hum modderige lijf kwamen sommigen naar de bezoekers toe om zich aan hun benen af te schuieren!

Een voormalige hooiberg dient als voederplaats.

Daarna gingen we wei in, naar de koeien. Allemaal intact, met horens, zonder oormerken. Dat laatste geldt ook voor de varkens trouwens. Daarover is tot en met de Hoge Raad geprocedeerd. De koeien hebben geen grote uiers want ze kalven hier niet. Niet een dier is op de boerderij van Dafne geboren, een uitzondering daargelaten. Wel zijn alle mannetjes gecastreerd, dus ook de stieren.

We besteedden bijzondere aandacht aan een depressieve koe die helemaal alleen achter in de wei staat. Er was haar iets verdrietigs overkomen, ik weet niet meer wat. We hebben haar geborsteld.

Ook daar was een modderpoel met varkens. Die modderpoel staat in verbinding met een sloot. Die sloot hebben ze gedeeltelijk moeten afzetten omdat een tochtig wild zwijn het gepresteerd heeft naar het naburige dorp te zwemmen, op zoek naar een partner. Loesje werd tussen de flats teruggevonden en met medewerking van de politie teruggebracht.

Dat was ook wel bijzonder, vanmiddag enkele gedomesticeerde wilde zwijnen aan te treffen. Ze waren door jagers als big gevonden en daar afgeleverd. Alle dieren gaan goed met elkaar om, alweer op een enkele uitzondering na. Dafne besteedt dan ook heel veel (voor)zorg aan socialisering. Het zijn immers allemaal getraumatiseerde dieren die daar terechtkomen.

Aan het eind van de rondgang hebben we allemaal varkens gemasseerd. Vooral onder hun oksels vinden ze dat heerlijk. De dieren lieten het allemaal gewillig toe. Ze zijn groot maar velen zijn toch ook wel slank. Dat komt doordat ze genoeg beweging hebben: ze kunnen gaan en staan waar ze willen, op het enkele hectaren grote terrein.

We eindigden weer in de ontvangstschuur, waar we bij een maaltijdsoep de geschiedenis van het bedrijf voorgeschoteld kregen. Zoals bekend blijven de dieren er tot aan hun dood. Niet duidelijk is hoe de boel financieel draaiende gehouden wordt. Jaarverslag? Een workshop zoals deze kost voor een volwassene € 35. Waarom werft ze geen donateurs? Een opvang als stichting AAP heeft er meer dan 125.000. Ze had een onduidelijk verhaal over een conflict met de fiscus over de ANBI-status.

In ieder geval is een bezoek/workshop bijzonder aan te raden. Ik heb me erg geamuseerd.
Inderdaad: ‘het beloofde land’.

Oormerken



Uitspraak

RECHTBANK AMSTERDAM


Parketnummer: 13/086172-03

Datum uitspraak: 4 november 2004

op tegenspraak


VERKORT VONNIS


van de economische politierechter in de rechtbank Amsterdam in de strafzaak tegen:

Dafne Westerhof,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] ,
ingeschreven in de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens op het [adres]

De economische politierechter heeft beraadslaagd naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van 21 oktober 2004.


1. Telastelegging

Aan verdachte is telastegelegd hetgeen in de dagvaarding nader is omschreven. Dat komt neer op het verwijt dat zij op of omstreeks 11 juli 2003 te Amstelveen 2 runderen, 7 varkens en 2 schapen heeft gehouden zonder dat die dieren overeenkomstig de Regeling identificatie en registratie van dieren 2003 waren geïdentificeerd en geregistreerd door middel van oormerken zoals daarin bedoeld.

2. Voorvragen

De raadsman heeft aangevoerd –kort samengevat- dat de oormerkregeling in dubbel opzicht zou discrimineren en dat de officier van justitie daarom niet-ontvankelijk behoort te worden verklaard in zijn vervolging.
Voor rundveehouders, die vóórdat de eerste oormerkregeling in werking trad als gewetens-bezwaarden waren erkend, is een regeling is getroffen, die met hun bezwaren rekening hield. De raadsman ziet dit als discriminatie binnen de groep van rundveehouders. Die eerste regeling bevatte geen voorziening voor gewetensbezwaarde varkens- en schapenhouders. Op deze wijze zou ook gediscrimineerd worden tussen rundveehouders enerzijds en varkens- en schapenhouders anderzijds.

De economische politierechter verwerpt dit betoog. De door de raadsman bedoelde regeling is namelijk al lang vervangen. De opvolgers daarvan, waaronder de nu geldende Regeling identificatie en registratie van dieren 2003 (hierna te noemen: Regeling 2003), bevatten geen voorziening voor gewetensbezwaarden. Als er al in de eerste oormerkregeling sprake was van discriminatie of van ongelijke behandeling van gelijke gevallen, dan is daarvan in de Regeling 2003 geen sprake meer.
Feiten of omstandigheden, die aanleiding kunnen geven tot twijfel aan de ontvankelijkheid van de officier van justitie, zijn niet aannemelijk geworden. Hij is dus ontvankelijk in zijn vervolging van [verdachte].

3. Waardering van het bewijs

De economische politierechter acht op grond van de bekennende verklaring van verdachte ter terechtzitting en de waarnemingen van de verbalisanten op 11 juli 2003 (weergegeven op pagina 5 van het proces-verbaal van het opsporingsonderzoek) wettig en overtuigend bewezen dat verdachte op 11 juli 2003 op [perceel] dieren heeft gehouden zonder dat deze dieren overeenkomstig de Regeling identificatie en registratie van dieren 2003 waren geïdentificeerd immers op voornoemd perceel waren aanwezig

- 2 runderen, te weten Rund Rosamunde, ID-code (NL) 2095 4814 1, en Rund Brutale Griet, ID-code (NL) 2095 4813 4, zonder dat voornoemde runderen waren voorzien van oormerken, als bedoeld in artikel 8, eerste lid, van voornoemde Regeling en
- 2 schapen, te weten Schaap Eddy, UBN 1593712, volgnummer 01251, en Schaap Caesar, UBN 1593712, volgnummer 01252, zonder dat voornoemde schapen waren voorzien van oormerken, als bedoeld in artikel 8, vierde lid, van voornoemde Regeling en
- 7 varkens, te weten Varken Billie Bofkont, UBN 2669236, volgnummer 00001, en
Varken Vrouw Vos, UBN 2669236, volgnummer 00002, en
Varken Aagje, UBN 2669236, volgnummer 00003, en
Varken Mannetje Bromsnor, UBN 2669236, volgnummer 00004, en
Varken Lady Lolita, UBN 2669236, volgnummer 00005, en
Varken Stalker, UBN 2669236, volgnummer 00006, en
Varken Miss Universe, UBN 0008356, volgnummer 00303
zonder dat voornoemde varkens waren voorzien van oormerken, als bedoeld in artikel 8,
tweede lid, van voornoemde Regeling.

Voorzover in de telastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. Verdachte is hierdoor niet in haar verdediging geschaad.

4. Het bewijs

De economische politierechter grondt zijn beslissing dat verdachte het bewezen geachte heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

5. De strafbaarheid van het bewezene

De raadsman heeft zich ten aanzien van het telastegelegde verbod op het houden van niet-geoormerkte runderen, varkens en schapen op het standpunt gesteld dat dit strenger is dan de overeenkomstige regels in de E.G.-richtlijn 92/102. Daarin is strafbaarheid gekoppeld aan het verplaatsen van deze dieren wanneer zijn niet geoormerkt zijn, niet aan het houden ervan. Vanwege die afwijking moet dat verbod zijns inziens richtlijnconform uitgelegd worden. Deze uitleg zou er op neerkomen dat artikel 39 van de Regeling 2003 onverbindend zou zijn ten aanzien van het zojuist genoemde verbod.
Ook dit betoog mist naar het oordeel van de economische politierechter doel. Volgens het proces-verbaal van het opsporingsonderzoek gaat het in deze zaak namelijk om oormerkplichtige dieren, die niet op het erf van verdachte zijn geboren. Zij hadden dus al een verplaatsing vanaf hun geboorte-erf of ander erf naar het erf van verdachte achter de rug toen zij daar aankwamen en hadden op dat moment ook volgens richtlijn 92/102 al geoormerkt moeten zijn. Dergelijke verplaatsingen worden in die richtlijn volgens de raadsman aangemerkt als “het uiterste grensmoment” (de economische politierechter begrijpt: als beginmoment) voor strafbaarheid. Met andere woorden: ook een richtlijnconforme uitleg van het in artikel 39 van de Regeling 2003 gegeven verbod op het houden van niet-geoormerkte runderen, varkens en schapen levert, althans in deze zaak, geen strenger regiem op dan dat van de richtlijn 92/102. Het door de raadsman aangevochten verbod is dus niet onverbindend.

6. De strafbaarheid van verdachte

Verdachte heeft gewetensbezwaren tegen het oormerken van haar oormerkplichtige dieren, omdat artikel 36 van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren haar verbood (en verbiedt) dieren pijn of letsel te bezorgen zonder redelijk doel of met overschrijding van wat ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is. De raadsman heeft haar standpunt “vertaald” in een beroep op de strafuitsluitingsgrond van artikel 42 Wetboek van Strafrecht. Die bepaling luidt: niet strafbaar is hij, die een feit begaat ter uitvoering van een wettelijk voorschrift.

Ten aanzien van dit verweer overweegt de economische politierechter het volgende.
De oormerkplicht van runderen, varkens en schapen heeft naar zijn oordeel (anders dan dat van de raadsman) een redelijk doel, namelijk beperking van omvang en gevolgen van besmet-telijke ziekten van die dieren. Ook bescherming van de volksgezondheid speelt daarbij een rol. Die kan immers in gevaar komen door het eten van vlees van besmette dieren.

Vervolgens rijst de vraag of het oormerken al dan niet een overschrijding betekent van wat ter bereiking van dat doel toelaatbaar is, gelet op de pijn die dat bij het dier veroorzaakt (en op het letsel wanneer het oormerk ergens achter blijft hangen en daardoor soms zelfs uit het oor gescheurd wordt). Het opkomen van de chip als kennelijk doeltreffend identificatie- en registratiemiddel is voor het antwoord op die vraag van belang. Het (onderhuids) inbrengen van zo’n chip levert voor het dier geen pijn of letsel van betekenis op. Bij honden en katten gebeurt het al jaren. Voor paarden is het zelfs sinds 1 januari 2002 verplicht (artikel 2 van de Verordening van het Productschap voor Vee en Vlees van 22 oktober 2003).
Daarom valt niet in te zien dat deze methode niet óók bij runderen, varkens en schapen kan worden toegepast. Anders gezegd: sinds enige tijd, is voor deze dieren het oormerken te beschouwen als overschrijding van wat ter bereiking van het doel ervan toelaatbaar is.
Rest de vraag wat die overschrijding betekent voor het beroep op artikel 42 van het Wetboek van Strafrecht. Deze bepaling heft de strafbaarheid van verdachte op wanneer hij een strafbaar feit begaat “ter uitvoering van een wettelijk voorschrift”.
In de literatuur en in de rechtspraak worden aan de toepassing van artikel 42 enkele eisen gesteld. Zo moet het gaan om een wettelijk voorschrift, dat een taak of plicht inhoudt. Dat is hier het geval, want de strafbaarstelling = van het verbod op dierenmishandeling komt neer op de plicht hier géén pijn of letsel toe te brengen, wanneer dat – zoals hier – zou gebeuren met overschrijding van wat acceptabel is om een redelijk doel te bereiken. (Ter vergelijking: vroeger bestond er een verkeersbord “linksafslaan verboden”; dat is inmiddels vervangen door een verkeersbord “rechtdoorgaan verplicht”.)
Een volgende eis betreft de hiërarchie tussen de betrokken plichten. De plicht om geen dierenmishandeling te plegen is gegoten in de vorm van een wet in formele zin, de oormerkplicht in die van een regeling van lagere rangorde dan een wet in formele zin.
Verdachte heeft dus de juridisch zwaarste plicht het zwaarst laten wegen. Ook aan de tweede eis is dus voldaan.
De overige eisen, die in de literatuur en in de rechtspraak worden gesteld, spelen naar het oordeel van de economische politierechter hier geen rol.

Het bovenstaande leidt tot de conclusie dat verdachte zich door het wettelijk verbod van dierenmishandeling terecht heeft laten weerhouden te voldoen aan haar oormerkplicht. Het beroep op de strafuitsluitingsgrond van artikel 42 Wetboek van Strafrecht is dus gegrond, zodat verdachte niet strafbaar is voor de hierboven bewezen verklaarde overtredingen.

7. Beslissingen

De economische politierechter komt op grond van het voorgaande tot de volgende
beslissingen.

Verklaart bewezen dat verdachte het telastegelegde heeft begaan zoals in rubriek 3 is aan-gegeven.

Verklaart niet bewezen wat aan verdachte meer of anders is telastegelegd dan dat en spreekt haar daarvan vrij.

Het bewezenverklaarde levert op:

Dieren houden, die niet overeenkomstig de Regeling identificatie en registratie van dieren 2003 zijn geoormerkt, elfmaal gepleegd.

Verklaart het bewezene strafbaar.

Verklaart [verdachte] daarvoor niet strafbaar en ontslaat haar daarvoor van alle rechtsvervolging.


Dit vonnis is gewezen door
mr. A.N.A. Josephus Jitta,   economische politierechter,
in tegenwoordigheid van J.B. Tubbing, griffier
en uitgesproken op de openbare terechtzitting van 4 november 2004.

Paleis Soestdijk


"Ik beschouw mijzelf als een overtuigd republikein, maar in Soestdijk duurde het even voordat ik me midden in de betovering begon te ergeren aan het feit dat dit alles ooit toebehoorde aan een kliek van middelmatige sukkels, die hier eeuw in eeuw uit..."

Bert Keizer
Trouw 18/8

Bernlef de personeelschef


Vraag aan Bernlef (foto): "U zei eerder dat u liever niet vertelt dat u schrijver bent. U introduceert uzelf liever als personeelschef."

"Niet omdat ik me schaam of zo, maar als je dat zegt, hebben veel mensen ineens een levensverhaal dat nodig door jou moet worden opgeschreven. Dan kom je niet meer van die mensen af, want ze willen hun hele hebben en houen op tafel leggen. Je kunt beter zeggen dat je onderzoek doet naar verlaten mijnen in België. Daar weet niemand iets van."

dinsdag 14 augustus 2012

Sexuele dienstverlening: vacature

 
Ministerie van Sociale Zaken
en Werkgelegenheid

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer
Der Staten-Generaal
Binnenhof 1a
2513 AA ’s-GRAVENHAGE
Postbus 90801
2509 LV Den Haag


Onderwerp
Toezeggingen AO plan van aanpak ordening en bescherming prostitutiesector

Datum 21 maart 2005

Op 14 december 2004 hebben de vaste commissies voor Justitie, voor Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid met de minister van Justitie en mij overleg gevoerd over het plan van aanpak ordening en bescherming prostitutiesector dat door de minister van Justitie op 2 juli 2004 aan de Kamer is aangeboden. Tijdens dit overleg heb ik toegezegd om de Tweede Kamer op een aantal punten nader te informeren. Ik doe dat met deze brief.

1. Presentatie vacaturemeldingen door CWI op werk.nl toetsen op discretie

Ik heb tijdens het Algemeen Overleg op 14 december 2004 toegezegd dat CWI, binnen de eigen uitvoeringsverantwoordelijkheid, vacatures in de prostitutiesector zal toetsen op de vereiste discretie. Aanleiding voor deze toezegging, was de bezorgdheid van het lid Arib over de wijze waarop vacaturemeldingen voor seksuele dienstverlening worden gepresenteerd op werk.nl.

Voor de wijze waarop het CWI omgaat met vacatures in deze sector heeft de Kamer reeds bij eerdere gelegenheden aandacht gevraagd. Het lid Van der Vlies heeft tijdens de eerste termijn van de SZW-begrotingsbehandeling in de Tweede Kamer eveneens vragen gesteld over de presentatie op internet door CWI van banen in de prostitutie.

Staatssecretaris van Hoof heeft toen geantwoord dat het hier om legale arbeid gaat en het de plicht van CWI is deze vacatures te registreren (mede op werk.nl).
In de presentatie van de vacature - ook op werk.nl - wordt het gebruik van aanstootgevende terminologie vermeden (neutrale presentatie). Er wordt niet actief gewezen op de vacature en er vindt geen actieve bemiddeling plaats.

De leden Verburg en De Pater-van der Meer hebben op 15 januari 2003 vergelijkbare schriftelijke vragen gesteld. Ik heb op 6 maart 2003 in antwoord op deze vragen aangegeven dat ik op het standpunt sta dat CWI deze vacatures niet actief mag preenteren aan werkzoekenden. Ik heb daarbij overwogen dat het belang van de werkzoekende, die niet ongevraagd met vacatures in de prostitutie wil worden geconfronteerd, de doorslag geeft. Ik heb toen tevens aangegeven dat ik van oordeel ben dat CWI in alle gevallen moet afzien van een wijze van presenteren van dit soort vacatures die kan leiden tot een ongevraagde confrontatie door werkzoekenden.

Uit informatie van CWI is mij gebleken, dat de bezoeker van werk.nl, die op zoek is naar geschikte vacatures, niet ongevraagd in aanraking zal komen met vacatures in de prostitutie.
Werk.nl is een database met alle beschikbare vacatures en maakt alleen vacatures inzichtelijk waarnaar gericht gezocht wordt. Anders gezegd, slechts indien in een zoekopdracht specifiek “prostitutie” wordt opgegeven, zullen dergelijke vacatures worden gepresenteerd. Slechts zij die gericht (blijven) zoeken op het woord “prostitutie” zullen uiteindelijk beschikbare vacatures/vacatureteksten uit deze branche voorgeschoteld krijgen. Een onbedoelde confrontatie is daarmee uitgesloten.

Mijn conclusie is dan ook als volgt:
· De vacatures mogen wettelijk niet geweigerd worden;
· CWI gaat zeer terughoudend om met de presentatie van dergelijke vacatures;
· Op werk.nl zijn genoemde vacatures alleen bewust (door middel van gericht zoeken naar deze vacatures) benaderbaar.

2. Toetsing modelcontracten medio januari door Belastingdienst en UWV
Het lid Arib heeft tevens gevraagd naar de stand van zaken rond de beoordeling door de Belastingdienst en het UWV van de concept-modelcontracten die de partijen in de branche tertoetsing hebben aangeboden.
Het UWV en de Belastingdienst hebben medio januari separaat hun inhoudelijk afgestemde oordeel over de voorgelegde modelcontracten kenbaar gemaakt aan de betrokken partijen in de branche. Het belangrijkste element uit deze oordelen is dat de wijze waarop het ontwikkelde modelcontract was ingericht onvoldoende helderheid bood over de aard van de arbeidsrelatie tussen de prostituee en de exploitant.
Het informatieve overleg met de partijen is naar aanleiding van deze beoordeling voortgezet met als oogmerk een concept te kunnen overleggen dat wel voldoet aan de daartoe geldende maatstaven. Daarbij wordt uiteraard rekening gehouden met de zich ontwikkelende jurisprudentie.

3. Komt een handelwijze in geval van alternatief werkaanbod in de branche reeds voor?

Ik heb tot slot toegezegd aan UWV te zullen vragen of situaties, waarin een prostituee  werkloos raakt en door de exploitant ander werk in hetzelfde bedrijf wordt aangeboden, zich momenteel al voordoen en op welke wijze daarin wordt of zal worden gehandeld.
Uit informatie van UWV is mij het volgende gebleken.

De WW-aanvragen van prostituees noch de aanbiedingen van werk door eigen werkgever worden door het UWV afzonderlijk geregistreerd. Het is dus niet mogelijk om een uitspraak te doen of zich bij het UWV een situatie heeft voorgedaan als hier bedoeld. Aan de hand van de Werkloosheidswet en de daarop gebaseerde uitvoeringsinstructies is echter wel in zekere mate aan te geven hoe de uitvoering zou omgaan met de door de hier bedoelde situatie als deze zich in de praktijk zou voordoen.

De vraag die hier moet worden beantwoord is of het aangeboden werk kan worden aangemerkt als passend. Als passende arbeid wordt volgens artikel 24, lid 4, WW beschouwd alle arbeid die voor de krachten en bekwaamheden van de werknemer is berekend, tenzij aanvaarding om redenen van lichamelijke, geestelijke of sociale aard niet van hem kan worden gevergd.

Gelet op dit voorschrift is het UWV verplicht niet op voorhand uit te sluiten dat een aanbod van werk als prostitué passend is. Hierbij valt te denken aan de situatie dat een betrokkene ook in het verleden als zodanig gewerkt heeft en dat er bij de betrokkene tegen het werk van prostituee geen dusdanige bezwaren van lichamelijke, geestelijke of sociale aard bestaan, dat dit werk niet van de betrokkene gevergd kan worden.

Gelet op de aard van het betreffende werk zal het in het algemeen wel eerder voorkomen dat de aanvaarding niet van de betrokkene te vergen is dan bij arbeid van meer maatschappelijk geaccepteerde aard. In die zin zal het UWV in dergelijke situaties bij de beoordeling van de passendheid van een werkaanbod als bedoeld extra zorgvuldigheid aan de dag leggen.

De Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid,

mr. A.J. de Geus

 ***

Commentaar
'Parlement en Politiek' over De Geus: "Non-conformistische bewindsman van christelijk-gereformeerde huize."

Dit sieraad van het CDA is thans voorzitter van het Strategisch beraad CDA, een functie waarvoor hij gevraagd was door partijvoorzitter Ruth Peetoom. Doel van het Strategisch Bereid is om het CDA weer fundering te geven voor de komende 10-15 jaar.

Voor vacatures op het gebied van sexuele dienstverlening s.v.p. contact opnemen met de heer De Geus of mevrouw Peetoom.

vrijdag 10 augustus 2012

Bedrijfspoedel

 
Het is alweer een tijdje geleden dat Wilders Cohen bestempelde als ‘bedrijfspoedel’. Ik ken dat woord niet en kon er niet achter komen wat hij er precies mee bedoelde. Tot vandaag. In een mooie column heeft Jan Kuitenbrouwer het over Mart Smeets (foto), dat is een inmiddels bejaarde presentator van programma’s over sport. Kuitenbrouwer zegt er dit van:

Het verzamelen van Smeetsclichés is een nationaal tijdverdrijf geworden, en een van de bekendste is: "Ik ga nu iets heel geks zeggen."
Een vreemde lijfspreuk voor een journalist, als je erover nadenkt. Mart Smeets móét helemaal niet "iets heel geks" zeggen; Mart Smeets is geen stand up co­median, Mart Smeets is een journalist, en een journalist moet uitzoeken hoe het zit!
Maar daar is Mart Smeets helemaal niet in geïn­teresseerd. Vandaar ook die andere hebbelijkheid die geen Smeets basher of bitcher onvermeld laat: dat hij zijn gasten niet laat uitpraten. Nee, Smeets is alleen geïnteresseerd in stof waarmee hij al die 'gekke' veronderstellingen kan aankleden.
Hel is een circusact: Smeets is de dompteur, zijn gasten zijn de poedels. Die moeten doen wat de dompteur bedacht heeft.

De typering van Smeets is terecht, het is een vreemde snuiter, van het genre Martin Simek, maar ach, waar hebben we het over. Wel, over poedels, bij Kuitenbrouwer in het circus. Toevallig viel ik nu op internet meteen ook in het fragment van Wilders, het staat hier.

Met bedrijfspoedel wilde Wilders dus zeggen dat Cohen aan het lijntje loopt, en een schoothondje is. Je moet er maar opkomen. Misschien past het in het politieke idioom, waarin bijv. ook de (gladde) tekkel thuishoort.

donderdag 9 augustus 2012

Salinero: "uiterste best gedaan"


Dit is het paard van Anky van Grunsven, Salinero. Het dier is 18 jaar oud en nu eindelijk bevrijd van dressuur, althans volgens eigen zeggen van Van Grunsven.

Om een idee te krijgen van de mentaliteit van deze mensen, ik hoorde de bondscoach zojuist zeggen dat Salinero "z'n uiterste best voor Anky heeft gedaan" om haar een medaille te laten winnen, of zoiets. 
Zou dit circuspaard dan toch Brabants praten?
Van Grunsven werd zesde, kansloos.

Ik vraag me af hoe verknipt het dier in dit milieu geworden is.
De vraag is wat er nu verder mee gebeurt. Een normaal paard kan maximaal 30 jaar worden.

***

N.B. Bij Paul en Witteman verkondigde Ankie van Grunsven dat ze NIET op de Partij voor de Dieren stemt. Ik zou haast zeggen: gelukkig maar.

Slaapkleed


slaapkleed (het ~, -en): nachtjapon, kleed om te slapen

in Antwerpen: japon.

 ‘slaapkleed’ is geen kleed om te slapen, maar inderdaad een nachtjapon, dus alleen voor vrouwen.

Een man kan niet kiezen tussen een slaapkleed en een pyjama (uitspraak in Vlaanderen = pizjama).

vb. Ga je een slaapkleed aandoen of een pyjama, (meisje)?

Gebruikt in gans Vlaanderen.

Tamme ekster



Tamme ekster van Ellen ten Damme

 
foto: Raymond van den Boogaard
NRC Handelsblad

foto: Sp!ts

maandag 6 augustus 2012

Hannes de zeehond

Het bronzen beeld van Hannes is gemaakt in 2005 door Paul van Laere en staat in Dalfsen, bij de stuw Vechterweerd. Het kunstwerk is geplaatst ter herinnering aan het zeehondje dat in 2004 in de Vecht is gevangen. Het was ontsnapt uit Tierenpark Nordhorn toen het ongeveer zes maanden oud was. Nadat het dier opgevist was en overgebracht naar de zeehondencrèche in Pieterburen, zou hij weer terug worden gebracht naar de dierentuin. Zover kwam het niet, dierenvrienden lieten de zeehond los in de Waddenzee.

Het beeld is onthuld door burgemeester Leo Elfers, in het bijzijn van Lenie ’t Hart van zeehondencrêche Pieterburen en Henk Goossensen, die het initiatief nam tot de blijvende herinnering aan Hannes. Het brons heeft een lengte van zeventig centimeter. Het is geplaatst op een sokkel van Bentheimer zandsteen. Een aardige bijkomstigheid is verder dat deze steen zelf ook ooit uit de Vecht is opgevist, net als Hannes. Het zeehondje kreeg de naam Hannes van een kind dat het dier had geadopteerd.

Dit kunstwerk werd in februari 2012 gestolen.

Hannes krijgt nu een nieuw standbeeld. Volgens de gemeente wordt het beeld in september of oktober geplaatst.

***


Paul vam Laere (foto) is nu bezig een nieuw exemplaar van steen te maken. Er is geen mal bewaard van het brons. Hij maakte in de zeehondencrèche in Pieterburen eerst een kleimodel ter inspiratie. Het nieuwe beeld wordt iets groter dan het oude. Van Laere beoogt ook de glimplekken terug te brengen, die op het brons door de vele aanrakingen ontstaan waren.
Het wordt gebeeldhouwd in diabas, een natuursteensoort die voornamelijk in Duitsland gewonnen wordt. Het heeft een grijze kleur met enigszins groene tinten. Diabas, ook wel Doleriet genoemd, is een hard stollingsgesteente.

 ***

Paul van Laere (Leiden,1954) is een Nederlandse steenbeeldhouwer. Hij heeft zijn opleiding gevolgd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij heeft zijn atelier aan de Laan van Meerdervoort.

Het eigen werk van Van Laere is te zien o.a. bij Galerie Rehorst in Den Haag. In 2006 heeft hij mee meegedaan aan een groepsexpositie bij Galerie Lamber in Valkenswaard en in Magazijn Vomberg in Rotterdam.
In 2008 staan werken van Van Laere geëxposeerd in de Heemtuin te Leiderdorp.

Van Laere doet veel natuursteenrestauraties in de openbare ruimte, vooral voor de gemeente Den Haag. Hij gaat omzichtig te werk. Alles wordt genoteerd, het merk en de kleur van de verf, welk restauratiemortel hij gebruikt. Hij gebruikt vaak mortel die speciaal uit Duitsland wordt geïmporteerd.

Koelkast (Engels)

Je mag niet verwachten dat Engelsen laat staan Amerikanen veel beeld krijgen bij het woord 'frigidaire', al is het overzee ook aangepast tot 'refrigerator', kortweg fridge.

Vermoedelijk allang voordat deze woorden in de taal kwamen maakte de gewone Amerikaan daarvan simpelweg: 'coolerator'. Dat begrijpt iedereeen meteen.

Zo Chuck Berry, geb. 1926 in St.Louis, in de tekst van 'You never can tell ':

The coolerator was crammed with TV dinners and ginger ale,

***

There are some things about the 'good old days' that it's better to forget. One of those is the coolerator.

So what is-or was-a coolerator?

To understand a coolerator and the need for it you have to go back to a time before the REA got to rural Texas. There was no electricity anywhere, and if you lived forty miles or so from town, having an icebox wasn't an option, particularly in the summertime in the drier parts of Texas. You might load up a hundred pounds of ice in the buckboard on Town Day-Saturday-and by the time you got home you might have twenty pounds left. Since ice cost money-this stuff might have been cut from a pond in Maine in the winter, shipped to Corpus Christi in early spring, stored in an icehouse until April, then moved in an insulated railroad car to the town nearest you and stored in an underground, insulated bunker until you bought it-you didn't waste it, and losing 80% of your ice between town and home was a waste.

Still, you needed some way to keep things like milk and butter cool. You could let 'em down the well in a bucket, but pulling up the bucket for every meal could get old. There needed to be a way to keep things in the house. Enter the coolerator.

Coolerators worked only in very dry country, and best in dry, windy country. Of course, that describes most of West Texas, so there's where you found 'em. A coolerator was a cabinet that looked a lot like an old-fashioned pie safe, but instead of having a wooden back and punched-tin sides and doors, the coolerator's back, sides, and doors were covered in fine-mesh screen wire. The top and bottom were solid, and the cabinet stood about a foot off the floor on spindly wooden legs. Each leg was immersed in a 1-lb coffee can half full of kerosene. This kept crawling or climbing insects out of the coolerator. The screenwire sides and doors kept out the fliers. Inside there were three or four shelves for perishable foods.

The important part of the coolerator was not the cabinet, but that which kept it cool. A large pan, usually sheet metal, was placed atop the coolerator and filled about half way with water. A woolen blanket was draped over the pan, to hang all the way to the bottom of the coolerator cabinet on all sides. Often this was two or three threadbare woolen blankets sewn together, which would be used on beds in the winter. Atop the blanket, to sink it into the water, there was a brick or large rock.

The woolen blanket wicked the water down on all sides of the coolerator, and the ever-present Texas wind, blowing through the blanket, cooled the food inside through evaporation. With the coolerator set on a shaded but mostly-open porch, milk, butter, eggs, and other perishables stayed remarkably cool during the hot spring, summer, or fall of the year. With the coming of REA and electricity to rural Texas, coolerators and their kin vanished, to be replaced by electric refrigeration. They were not greatly missed.