Oostvaardersplassen: " w i l d e r n i s " ?

Maar is het échte wildernis? 90 procent van de grote dieren sterft er door afschot, meestal om ze uit hun hongerlijden te verlossen. Over die hardhandige diereneuthanasie wordt de laatste jaren een fel politiek debat gevoerd. 

Deze 56 km² was toch oernatuur? Of vallen die dieren soms onder de mi­nister? 

De discussie over doodhongeren, afschot of bijvoederen is belangrijk. Maar die mensenstrijd kan niet beslist worden door de vraag of de 'Oostvaarders' nu 'wild' (=hongerdood) of 'niet wild' (=afschieten) zijn. Die vraag is zinloos. Ook al wandelen er geen groepen dagjesmensen met kinderwagens tussen de wilde paarden door, het blijft natuur waar­van het lot volkomen in handen van de mens ligt. Dan kan je ook het gekrioel tussen de stoeptegels wel uitroepen tot Wilde Natuur. Of het brandneteltuintje om de hoek.

‘Oernatuur' is een leuke pretentie maar het blijft doen-als­-of. Natuurbehoud is een culturele activiteit. De menselijke verantwoordelijkheid voor het gebied en de dieren kunnen we niet afschuiven op een abstract ideaal. 

***

Henrik Spiering (NRC/Handelsblad 28/9; fragment)

De vrachtdeur van de DC-10

Het is moeilijk te geloven maar een ontwerpfout aan de vrachtdeuren van de  nieuwe DC-10 zorgde voor twee rampen, met een tussentijd van twee jaar.

In 1972 kon de bemanning nog een noodlanding maken; in 1974 kostte hetzelfde defect het leven aan 346 inzittenden.

De kwestie was dat het defect niet afdoende hersteld was. Het risico van de vrachtdeur was zelfs al bekend in de ontwikkelingsfase van het vliegtuig!

Fabrikant McDonald Douglas had voor de DC-10 vrachtdeuren ontworpen die van de buitenzijde van de romp naar binnen sloten. Gebruikelijk was en is een deur die van binnenuit sluit. De deur is dan groter dan de opening, en kan er dus niet uitvallen. McDonald Douglas wilde echter met haar nieuwe ontwerp vrachtruimte winnen.

Een vrachtdeur van de DC 10 vloog eruit in mid-air, doordat de sluiting niet goed geborgd was. De cabinevloer zakte gedeeltelijk in door de plotselinge decompressie, waardoor kabels van hydraulische leidingen beschadigd werden en een gat in de romp ontstond. Dit gebeurde in Windsor, bij Ontario, Canada. De vliegers konden een behouden noodlanding maken; ze moesten daartoe manoeuvreren met alleen motorvermogen.

De ramp bij Senlis, Frankrijk, was nog erger. Het toestel was zwaarder beladen, en het gat dat in de romp ontstond, zo groot dat twee rijen passagiersstoelen naar buiten vlogen, met de passagiers erin. Het toestel sloeg met een snelheid van 800 km/u tegen de grond.

De luchtvaartautoriteit FAA stelde toen pas een eis aan de luchtwaardigheid van de DC-10. Sindsdien is de deur afdoende beveiligd.

De Britse onderzoeksjournalist Paul Eddy stelde de geschiedenis te boek onder de titel Destination disaster. In het Nederlands vertaald als Op weg naar het noodlot: een drama in de vliegtuigindustrie (Het Spectrum, 2000).

3 maart 1974: één van de grootste luchtrampen in de geschiedenis; 346 mensen vinden de dood in het Bos van Ermenonville bij Parijs.

Paul Eddy en Elaine Potter en Bruce Page van de Sunday Times tonen in Op weg naar het noodlot, na jarenlang onderzoek, aan dat het ongeluk met de Turkse DC-10 een gevolg was van gebreken die al vroeg onderkend waren (met name door de Nederlandse Rijksluchtvaartdienst, die later toch het bewijs van luchtvaardigheid zou uitreiken), en dat de luchtramp dus voorkomen had kunnen worden.

Dierenbescherming en zwerfkatten

Ik zeg NEE tegen het afschieten van zwerfkatten

Doding van zwerfkatten is toegestaan in Noord-Brabant, Friesland, Flevoland, Utrecht, Zuid-Holland, in het zuiden van Limburg en op Texel. Dat betekent dat zwerfkatten vogelvrij zijn in de buitengebieden van meer dan de helft van alle Nederlandse provincies. 

Het betreft  8.000 tot  13.500 dieren per jaar. (schatting KNJV)

***

Commentaar

De Dierenbescherming roept op tot het tekenen van een petitie tegen het afschieten van zwerfkatten. Geen verkeerde actie natuurlijk, maar bij de DB krijg ik altijd een bijsmaak, zo van ‘zullen wel leden willen winnen’, ‘geld ophalen’.

Buiten de jagers zijn maar weinig mensen vòòr afschot. Dit is wel heel makkelijk scoren. Let wel:  precies in de week van de collecte! (29 spt-5 okt.)

Zo’n actie zou je m.i. pas moeten beginnen als niets anders helpt.

Als de overheid blijft weigeren er iets aan te doen. Dus als laatste redmiddel. Maar dat zie ik nergens staan:  

http://www.dierenbescherming.nl/NEE/meer-informatie; http://www.dierenbescherming.nl/wild-zwerfkatten

Voor de Dieren, of... Schone Schijn? (ingezonden)

Quote Barend:

“Men kan zich nochtans verheugen op het voortschrijdend inzicht van de Partij voor de Dieren”.

Maak je vooral géén illusies. Voor voortschrijdend inzicht is binnen deze milieupartij geen enkele ruimte. Een ieder die actief binnen deze milieupartij deelneemt kan ook niet anders dan dezelfde boodschap uitdragen. En deze boodschap is het welhaast sektarische ‘geloof’ van de heer Koffeman en mevrouw Thieme in HUN visie op de wereld en de blinde overtuiging van hun eigen gelijk. Sektarisch omdat zij daarvan duidelijk kentekenen vertoont in de manier waarop zij hun eigen gelijk bijna provocerend overbrengen. Een factor waar men ook altijd bij andere  milieugroeperingen weer tegenaan loopt: HEEL ENG ! Voor andermans gelijk is dan ook binnen deze milieupartij(en) geen enkele ruimte.

Maar: voor de schone schijn EN voor het behoud van leden/stemmers wil ze voor de buitenwereld en het binnenhouden van leden/stemmers  haar standpunt  nog wel eens zogenaamd aanpassen. Het doel heiligt de middelen, zullen we maar zeggen.

Dat hebben we kunnen constateren bij de Oostvaardersplassen OVP)....de overtuiging van deze milieupartij was EN is!: vooral niet ingrijpen! ...zelfregulering noemt men dat. De gevolgen van deze tragische overtuiging vwb. dierenwelzijn in de OVP kennen we inmiddels. Door hun starre stellingname in deze OVP kwestie hebben in 2010 vele leden zich uit laten schrijven.

In diezelfde tijd werd in 2010 door inspanningen van anderen [die wél overtuigd waren van het onnodige dierenleed in de OVP en de noodzaak van ingrijpen] de wetenschappelijke ICMO-Commissie bijeengeroepen. 

Zij kwam met aanbevelingen voor de OVP die door de toenmalige en ook de huidige Staatssecretaris werden en worden omarmd.

EN ziedaar, wat toevallig! Na het uitkomen van het ICMO-rapport: het wonder geschiedde! deze milieupartij had ineens haar standpunt  gewijzigd want ja, de verkiezingen van 2010 stonden voor de deur en dan wil je niet nóg meer leden/stemmers verliezen. Dus wat doe je dan: je doet net of je het eens bent met de uitslag van het ICMO rapport en je past voor de buitenwereld gewoon EVEN je standpunt aan....iedereen weer blij. Maar het was slechts:  zand in de ogen strooien.

= = = = = = =

Voortschrijdend inzicht in Amsterdamse Waterleidingduinen? (AWD)

Het tegendeel is het geval: de geschiedenis herhaalt zich gewoon. Jarenlang heeft deze milieupartij verhinderd dat er ingegrepen werd in de AWD en nu dreigt daar eenzelfde situatie te ontstaan zoals we die in 2009/2010 in de OVP hebben ervaren. Op aandringen van deze milieupartij heeft de Amsterdamse burger 2,5 miljoen euro moeten betalen voor het plaatsen van een hek van 14 km om het gebied van de AWD. (doet bij mij tevens de vraag rijzen: ‘Wat is nu precies zelfregulerend aan hekken?’)

Resultaat: iets minder dode dieren door aanrijdingen (80) maar wél: tweemaal zoveel dieren (200!) die van honger omgekomen zijn, omdat de hekken de dieren belemmeren hun voedsel te zoeken daar waar het te vinden is.

Bij de OVP wil deze milieupartij de hekken weg,  maar bij de AWD wil deze milieupartij  de hekken er omheen.

En wederom probeert deze milieupartij nu de boel te sussen door net te doen alsof ze met hun standpunt vwb. de AWD zijn bijgedraaid. Hoe toevallig: alweer staan er verkiezingen voor de deur! Inderdaad: de geschiedenis herhaalt zich.

En de werkelijkheid ? Een paar weken geleden maakte deze milieupartij nog met 100 kruisen een kerkhof van de Dam in Amsterdam.... een demonstratie tégen het nieuwe beleid dat Amsterdam wil gaan voeren in de AWD. Een beleid dat inhoudt dat er ingegrepen gaat worden in de AWD.

Hoe? dat moet nog helemaal uitgewerkt worden, maar deze milieupartij gaat alvast demonstreren tégen een nieuw beleid. Dus, hoezo beleidswijziging? hoezo voortschrijdend inzicht? Gewoon ordinaire partijbelangen!

Deze milieupartij zal nooit veranderen. Deze milieupartij is net als alle andere milieuorganisaties: sektarisch, star, bot en totaal vervreemd en afkerig van andermans meningen. Deze milieupartij is volledig overtuigd van haar eigen gelijk en tegelijkertijd redeloos  allergisch voor andere opinies.

Het zou mij niet bevreemden als ooit zou blijken dat deze milieupartij  een politieke cel is, ontstaan uit enge milieuorganisatie(s). CO2 uitstoot, vuile lucht  en milieuverontreiniging door de bio-industrie is nl. hun doel.

En dat hebben ze leuk verpakt door zich de partij voor de dieren te noemen, daarmee heeft ze zichzelf een misleidende aaibaarheidsfactor aangemeten.

Het is echter  alles Schone Schijn waar velen niet doorheen kunnen kijken.

Dierenpartij, Dierenbescherming: schuivende panelen

De film over de Oostvaardersplassen, 'De Nieuwe Wildernis', waarop in de ingezonden bijdrage hieronder de aandacht gevestigd wordt, is ook aanleiding te wijzen op de veranderde houding van de Partij voor de Dieren. In ieder geval ten aanzien van het wild in de duinen heeft zij haar standpunt gewijzigd. Allicht is de nieuwe visie ook van toepassing ten aanzien van het beleid in de Oostvaardersplassen (OVP). 

Voorheen was het zo dat de Partij vond dat de natuur haar beloop moest hebben. Dit was (is?) ook het standpunt van de Faunabescherming: "dieren hebben recht op een natuurlijke dood". Dit is op een bijzondere vergadering - ik meen in Hilversum - ook nog eens door een aantal Partijleden bekrachtigd! * Die bijzondere vergadering was nodig omdat de Partij als enige vasthield aan het laten kreperen van dieren in dat gebied, met name tijdens de strenge winter van 2009-2010.

Verontwaardiging alom.

Burgers in de omgeving van het OVP-gebied konden het dierenleed niet aanzien en snelden te hulp door balen hooi af te werpen. Dit vond dus geen goedkeuring in de ogen van de Partijleiding.

De redactie van dit blog heeft altijd een ander standpunt ingenomen, hierbij gesteund door vele lezers. Tussen 2009 en 2011 is een eindeloos aantal stukken aan dat onderwerp gewijd (op Barends Wereld).**

Intussen doet zich in de Amsterdamse Waterleidingduinen een soortgelijke problematiek voor. Het Amsterdamse gemeenteraadslid voor de PvdD pleit nu voor "reactief afschot". Dit is vloeken in de kerk van de Partij. 

Dit beleid is nochtans al eerder van kracht geworden in de Oostvaardersplassen. Daar worden nu zieke en verzwakte dieren afgeschoten, opdat hun verder lijden bespaard blijft. Let wel: dit gebeurt niet door hobbyjagers, maar door ambtenaren van Staatsbosbeheer.

Hoe dit uitpakt bij een strenge winter moet afgewacht worden.

Men kan zich nochtans verheugen op het voortschrijdend inzicht van de Partij voor de Dieren.

***

* Veel leden lopen aan de leiband van de Partijleiding. De PvdD krijgt soms sektarische trekjes. Dat gaat vooral op ten aanzien van de verheerlijking van Marianne Thieme. Misschien is dat in elke politieke partij wel zo. Op dit blog worden deze leden echter aangeduid als de Happy Clappies.

**

Commentaar Dierenbescherming:

"Dierenbescherming is vanzelfsprekend heel blij met deze film, die niet alleen indrukwekkend is en een waar genot om naar te kijken, maar bovendien laat zien waartoe de natuur in staat is, als we haar maar de ruimte geven om haar eigen gang te gaan."

In weerwil van het bovenstaande is de rol van de Dierenbescherming in de OVP niet te filmen. Aanvankelijk was zij zo'n groot voorstander van de dieren te hulp te komen dat zij er zelfs over procedeerde. ( http://jure.nl/av4486/13-maart-2006 )
Onder de huidige directeur, Dales, werd ineens het tegenovergestelde standpunt ingenomen, t.w. het krepeerstandpunt van de PvdD.