Maar
is het échte wildernis? 90 procent van de grote dieren sterft er door afschot,
meestal om ze uit hun hongerlijden te verlossen. Over die hardhandige
diereneuthanasie wordt de laatste jaren een fel politiek debat gevoerd.
Deze 56
km2 was toch oernatuur? Of vallen die dieren soms onder de minister?
De discussie over doodhongeren, afschot of bijvoederen is belangrijk. Maar die
mensenstrijd kan niet beslist worden door de vraag of de 'Oostvaarders' nu
'wild' (=hongerdood) of 'niet wild' (=afschieten) zijn. Die vraag is zinloos.
Ook al wandelen er geen groepen dagjesmensen met kinderwagens tussen de wilde
paarden door, het blijft natuur waarvan het lot volkomen in handen van de mens
ligt. Dan kan je ook het gekrioel tussen de stoeptegels wel uitroepen tot Wilde Natuur. Of het brandneteltuintje om de
hoek.
‘Oernatuur'
is een leuke pretentie maar het blijft doen-als-of. Natuurbehoud is een culturele
activiteit. De menselijke verantwoordelijkheid voor het gebied en de dieren
kunnen we niet afschuiven op een abstract ideaal.
***
Henrik Spiering (NRC/Handelsblad 28/9; fragment)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten