zondag 31 mei 2020

IKKE

Ik vind het wel opmerkelijk dat 'ik' in het Engels met een hoofdletter geschreven wordt: I.
Dan denk je toch niet gering over jezelf.
Gebeurt dat in enige andere taal? Niet dat ik weet. Zelfs niet in het Duits, dat toch gek is op hoofdletters. Een verklaring is dat het woord - zonder hoofdletter - gauw over het hoofd gezien kon worden bij het kopiëren van handschriften. Dat kwam goed uit! 🙂
Overigens is er inderdaad verband met ik (ic).
 
12c., a shortening of Old English ic, the first person singular nominative pronoun, from Proto-Germanic *ek (source also of Old Frisian ik, Old Norse ek, Norwegian eg, Danish jeg, Old High German ih, German ich, Gothic ik), from PIE *eg- "I," nominative form of the first person singular pronoun (source also of Sanskrit aham, Hittite uk, Latin ego (source of French Je), Greek ego, Russian ja, Lithuanian ).
Reduced to i by mid-12c. in northern England, later everywhere; the form ich or ik, especially before vowels, lingered in northern England until c. 1400 and survived in southern dialects until 18c. It began to be capitalized mid-13c. to mark it as a distinct word and avoid misreading in handwritten manuscripts.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten