Lof van de kanovaart

-Vandaag liep ik weer eens langs de Bosbaan. Een heerlijk gebied als Schiphol niet zou bestaan. Maar deze keer viel het mee en hadden de vogels de overhand. Op de baan werd druk geroeid. Het was er dan ook weer voor. Boten van ervaren roeiers liggen bijna gelijk met de waterspiegel. Leerlingboten herken je aan de hoge ligging op het water. Er werd luid gecoacht vanaf de kanten.

Niettemin is het niks voor mij. Ik ben een kanoër. Alleen al het feit dat je met je rug in de vaarrichting zit, vind ik niks. Je moet dan ook precies in de gekozen baan blijven om ongelukken te voorkomen. Voor een kanovaarder is het roeien ook nog een vrij stompzinnige beweging. Daarnaast zijn de roeispanen (‘riemen’) iets te lang, waardoor je je knuistjes voor de borst moet kruisen, je verzint het niet.

In het kanoën zit veel meer dynamiek. Daarnaast kun je mooie tochten met het vaartuig maken. Als je de kans krijgt en enigszins ervaren bent, boek dan een tocht met een zeekano. Vooral langs stille kusten van de Middellandse Zee, op een niet te ruwe zee, beleef je een onvergetelijke ervaring.

Wildwatervaren is weer een andere tak van sport.

Waaraan de roeiboot zijn populariteit dankt, begrijp ik niet. ‘Okeanos’ is de roeivereniging van de nabijgelegen VU. Zover ik weet heeft Okeanos geen kano-afdeling. Wikipedia maakt zelfs onderscheid tussen studentenverenigingen en burgerverenigingen! Dit onderscheid is er niet bij het kanovaren. Op de een of andere manier heeft de roeiboot een hogere, want academische status. 
Nicht ärgern nur wundern.