‘mooi leven is voorbij
van honger schreeuwt de afgrond’
en iedereen zei, die gekke Gijsen,
dat kun je toch niet meer maken
al die emotionele versjes.
Later gaf ik ze wel eens gelijk
want een dichter is ook maar een mens
en als ik savonds in een kroeg zat
dacht ik, ja hoor, koele objektiviteit
is toch maar je ware.
maar luister nou, vanmorgen raakte ik eerst
een schroefje van de wekker kwijt,
daarna wilde BP 67-92 niet starten
(ik had het stadslicht laten branden)
en smiddags nergens maar dan ook nergens
een parkeerplaats te vinden.
daarom schreeuw ik het nog maar eens van de daken
mooi leven is voorbij
van honger schreeuwt de afgrond.
Wim Gijsen (1933-1990)
Wel leuk.
BeantwoordenVerwijderen