Ik probeer te begrijpen hoe het Hof tot dit arrest gekomen
is. Het is geen alledaagse moord of doodslag. Het gebeurde onder invloed van
het feit dat de verblijfsvergunning van Alasam op die dag opnieuw, voor de
laatste keer, afgewezen was. Hij moest
uitgezet worden naar Bénin. Deze (jonge)man leefde al jaren onder grote
spanning en was ook onder behandeling bij de GGZ. Er was op die dag weinig meer
voor nodig om te ontploffen, en dat gebeurde dus. Hij zou in een psychose
verkeerd hebben. In zo’n toestand is het heel goed mogelijk doelgericht en
systematisch te handelen. (Hekman)
Een belangrijk aspect is het gebruik van de antidepressiva die Alasam gebruikte. Met name het middel Seroxat (Parotexine) is volgens Hekman e.a. heel gevaarlijk. Dit zou bijgedragen hebben aan de toestand waarin Alasam bij zijn daad verkeerde. Het is een geneesmiddel dat in proefdieren ontwikkeld is en getest, en goedgekeurd voor gebruik door het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen.
Bijzonder pijnlijk aan de hele zaak is ook dat de republiek Bénin weigert Alasam toe te laten. Ook weigert een paspoort te verstrekken. Op deze manier zit de illegaal dus tussen de twee vuren van naties waar hij ongewenst is.
Een mooie zin aan het eind van het boek is dat Hekman begrijpt dat hij Alasam op een geven moment moet loslaten. Het leven gaat door, en ook Alasam zal verder zijn eigen leven vorm moeten zien te geven, hoe en waar dan ook. Tot slot de titel van het boek: ‘Een coupé verder…’. Hij refereert aan de eerste ontmoeting van het stel. Commercieel een miskleun: het lijkt een romantitel. Helaas, want ik vind dat de tekst het verdient gelezen te worden.
En als toegift: voor ik aan het boek begon, veronderstelde ik dat de familie christelijk gedreven zou zijn. Op het Groningse platteland geen uitzondering. Maar dat is helemaal niet zo, tot mijn verbazing. Althans, niets in de tekst wijst daarop. Ik vond elders dat vader opgeleid is als psycholoog, dus ook uit dien hoofde zal hij betrokken geweest zijn.
Een belangrijk aspect is het gebruik van de antidepressiva die Alasam gebruikte. Met name het middel Seroxat (Parotexine) is volgens Hekman e.a. heel gevaarlijk. Dit zou bijgedragen hebben aan de toestand waarin Alasam bij zijn daad verkeerde. Het is een geneesmiddel dat in proefdieren ontwikkeld is en getest, en goedgekeurd voor gebruik door het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen.
Bijzonder pijnlijk aan de hele zaak is ook dat de republiek Bénin weigert Alasam toe te laten. Ook weigert een paspoort te verstrekken. Op deze manier zit de illegaal dus tussen de twee vuren van naties waar hij ongewenst is.
Een mooie zin aan het eind van het boek is dat Hekman begrijpt dat hij Alasam op een geven moment moet loslaten. Het leven gaat door, en ook Alasam zal verder zijn eigen leven vorm moeten zien te geven, hoe en waar dan ook. Tot slot de titel van het boek: ‘Een coupé verder…’. Hij refereert aan de eerste ontmoeting van het stel. Commercieel een miskleun: het lijkt een romantitel. Helaas, want ik vind dat de tekst het verdient gelezen te worden.
En als toegift: voor ik aan het boek begon, veronderstelde ik dat de familie christelijk gedreven zou zijn. Op het Groningse platteland geen uitzondering. Maar dat is helemaal niet zo, tot mijn verbazing. Althans, niets in de tekst wijst daarop. Ik vond elders dat vader opgeleid is als psycholoog, dus ook uit dien hoofde zal hij betrokken geweest zijn.
***
Eddy Hekman, Alasam Samarie, Een coupé verder… (166
blz.; € 18,90; Uitg. Passage; 2017)
ik wil dat boek wel lezen. weet je dat Anthonie Kamerling ook medicatie slikte tegen depressies. en kijk waar dat toe leidde. Suicide.
BeantwoordenVerwijderenmisschien ook wel door Seroxat?
ik heb het boek gelezen van zijn echtgenote 'toen ik je zag' van Isa Hoes.
Interessant. Zoveel mensen slikken dit soort anti depressiva. Schijnt dat men er suïcidaal van wordt.
BeantwoordenVerwijderen