United Airlines Flight 232 (vervolg)

Ik zag deze aflevering van Air Crash Investigation vanavond voor de tweede keer. (Het eerste verslag, zie hierna.) En dan zie je altijd andere dingen.

Aan het begin van de uitzending kwamen enkele overlevenden aan het woord. Dat haalt meteen de spanning eruit: het loopt dus goed af. Dat kan van weinig vliegtuigcrashes gezegd worden.

Vervolgens maak je mee hoe het vliegtuig tijdens de vlucht zo goed als onbestuurbaar raakt: een motor begeeft het, en alle drie afzonderlijke hydraulische systemen vallen uit.

Op de resterende twee motoren maken ze een noodlanding op het vliegveld van Sioux City. Maar ze kunnen niet remmen. Op volle snelheid komen ze op de landingsbaan.

En dan vindt, toch nog onverwacht, de crash plaats: het vliegtuig breekt in stukken en er breekt brand uit. Een verschrikkelijk gezicht.
111 van de 296 inzittenden vonden de dood, en er vielen 47 zwaar- en 125 lichtgewonden. Een van de zwaargewonden overleed een maand na de ramp alsnog aan de verwondingen.
Gezagvoerder Haynes gaf later drie redenen waarom er niet veel meer doden te betreuren waren:

1. De ramp vond plaats bij daglicht.
2. In zowel het regionaal traumacentrum als het brandwondencentrum vond net een dienstwissel plaats. Daardoor was er tweemaal zoveel medisch personeel aanwezig als gebruikelijk, zodat er veel meer gewonden konden worden behandeld.
3. Op het moment van de crash was een detachement van de Nationale Garde gelegerd op de luchthaven. Daardoor waren er direct 285 getrainde militairen aanwezig om bij de triage en evacuatie te ondersteunen.

Als een van deze dingen anders was geweest, was het aantal doden zeker veel hoger geweest, aldus Haynes.

Elf van de 52 kinderen kwamen om het leven. Ze hadden mee gemogen voor 1 dollar op een speciale ‘Kinderdag’-vlucht.