woensdag 17 mei 2017

Ik verscheurde je foto



Het is altijd wel bijzonder als gelovigen de hulp van de politie of rechter inroepen, omdat ze onderling slaags geraakt zijn. De vraag is dan wel: wat moet de buitenwereld hiermee?
Met deze vraag werd voor de verandering nu eens de Reclamecodecommissie (RCC) geconfronteerd. In een reclamespotje op tv werd een afbeelding verscheurd van iemand die Jezus moest voorstellen. Motto: ‘Geloven in delen.’ Daar waren sommige mensen boos over en klaagden bij de RCC, die daarmee in een lastig parket terechtkwam. 


De RCC is niet opgericht om geloofskwesties op te lossen. Het clubje is een belangenvereniging van bedrijven, wie een zelfreinigende functie is toebedeeld. Het is geen rechtspraak en sancties zijn er niet. Uitspraken van de RCC hebben meer de functie van ‘naming & shaming’, van het aan de kaak stellen van een misstand in een reclame-uiting. Ze heeft er de handen vol aan want de drempel om een klacht in te dienen is laag, en er wordt dan ook druk gebruik van gemaakt, vooral door consumenten. Reclame nodigt ook daartoe uit: ze zoekt immers altijd grenzen op, ze wil blijven opvallen.

Welnu, in dit geval was de RCC zo vriendelijk om de klacht ontvankelijk te verklaren, hoewel er geen overduidelijk commercieel belang mee gemoeid was. Vervolgens oordeelde ze dat het verscheuren ‘in strijd met de goede smaak’ was. Ook al opmerkelijk omdat de RCC dit argument vrijwel nooit hanteert: ze vindt het te subjectief. Een mooi handvat om buiten de kern van de zaak te blijven, t.w. al of niet ‘heiligschennis’.
‘Kerk in Actie’, de reclamemaker, had aan deze uitspraak uiteraard helemaal geen behoefte: het was haar inmiddels allang duidelijk geworden dat ze haar doel voorbij geschoten was.


https://www.reclamecode.nl/webuitspraak.asp?ID=187932&acCode

https://www.youtube.com/watch?v=dYKIkUnErxI

maandag 15 mei 2017

Macron: nummertje vier


 

Na Jacques Chirac, Nicolas Sarkozy en François Hollande was Emmanuel Macron maandag de vierde Franse president die Angela Merkel in Berlijn ontving.

Hollande

'En we denken ook aan Hollande. De man met de helm die achterop de scooter croissants scoorde voor zijn derde minnares. Adieu François.'


woensdag 10 mei 2017

EU en STRAATSBURG



Gaat het dan toch gebeuren: het EU-Parlement weg uit Straatsburg???
Geen maandelijkse uitstapjes meer op kosten van de burger? Waar ruim 100 miljoen euro op jaarbasis mee gemoeid is?

Het is een slim plan: geef Straatsburg in ruil het Europees Geneesmiddelenbureau. Hebben ze niks te klagen. (Waarom kwam niemand eerder met een dergelijk voorstel?)

vrijdag 5 mei 2017

Het Wilhelmus


Het Wilhelmus als volkslied is niet onomstreden. De tekst spreekt velen niet aan, het is sterk religieus, de melodie is traag. Ik begrijp het probleem. Het Wilhelmus is geen meezinger. Het is meer een psalm. Maar doordat het zo oud is, verbindt het wel. Onlosmakelijk verbonden aan de geschiedenis van dit land en volk.  

Het Wilhelmus is feitelijk nooit weggeweest. Bij het ontstaan van het koninkrijk in 1815 kwam er behoefte aan een nieuw volkslied. Het - reeds bestaande - Wilhelmus werd ongeschikt bevonden, omdat het in de 18e eeuw gediend had als partijlied van de Oranjegezinden, tegenover de Patriotten. Aan die partijtwisten wilde men in 1815 niet herinnerd worden. Dus men schreef een wedstrijd uit en die werd gewonnen door ‘Wien Neerlands Bloed’ (van H. Tollens). Rust in de tent.
Toen kwam Wilhelmina op de proppen en die begon weer over het Wilhelmus. Voel je het verband?! En ze kreeg haar zin.

Ik denk dat niemand ervoor voelt een jarenlange strijd aan te gaan over een nieuw volkslied en tekst. Of zelfs maar een andere toonzetting: Wilhelmus-met-beat! Of Wilhelmus-als-rap. Daar worden we het toch niet over eens. Smaken verschillen, ook muzikale. In het buitenland is trouwens meer ervaring opgedaan, denk aan Duitsland voor en na de oorlog, en dan ook nog de DDR!

De enige echte kans om het Wilhelmus te vervangen is de vervanging van de monarchie door de republiek. Nog even geduld dus. 

dinsdag 2 mei 2017

Lof van de kanovaart

-Vandaag liep ik weer eens langs de Bosbaan. Een heerlijk gebied als Schiphol niet zou bestaan. Maar deze keer viel het mee en hadden de vogels de overhand. Op de baan werd druk geroeid. Het was er dan ook weer voor. Boten van ervaren roeiers liggen bijna gelijk met de waterspiegel. Leerlingboten herken je aan de hoge ligging op het water. Er werd luid gecoacht vanaf de kanten.
Niettemin is het niks voor mij. Ik ben een kanoër. Alleen al het feit dat je met je rug in de vaarrichting zit, vind ik niks. Je moet dan ook precies in de gekozen baan blijven om ongelukken te voorkomen. Voor een kanovaarder is het roeien ook nog een vrij stompzinnige beweging. Daarnaast zijn de roeispanen (‘riemen’) iets te lang, waardoor je je knuistjes voor de borst moet kruisen, je verzint het niet.
In het kanoën zit veel meer dynamiek. Daarnaast kun je mooie tochten met het vaartuig maken. Als je de kans krijgt en enigszins ervaren bent, boek dan een tocht met een zeekano. Vooral langs stille kusten van de Middellandse Zee, op een niet te ruwe zee, beleef je een onvergetelijke ervaring.
Wildwatervaren is weer een andere tak van sport.
Waaraan de roeiboot zijn populariteit dankt, begrijp ik niet. ‘Okeanos’ is de roeivereniging van de nabijgelegen VU. Zover ik weet heeft Okeanos geen kano-afdeling. Wikipedia maakt zelfs onderscheid tussen studentenverenigingen en burgerverenigingen! Dit onderscheid is er niet bij het kanovaren. Op de een of andere manier heeft de roeiboot een hogere, want academische status. 
Nicht ärgern nur wundern.