.Het zusje van de bruid, ‘relaas
van een onmogelijke liefde’, is een uitstekend geschreven, meeslepende roman. Hij geeft een aangrijpend beeld van een drugs- en drankverslaving. Er zijn meer
boeken in dit genre geschreven maar dit boek is m.i. een van de beste. Het
zusje van de bruid is Luna, op wie de ik-figuur, ‘Joris’, verliefd is, en met
wie hij ook gaat samenwonen. Haar ouders, bekend met haar verslaving, vinden
dit wel positief, want ze hopen dat hij een goede invloed op haar heeft. Voor
Luna is hij acceptabel omdat hijzelf ook niet vies is van de heroïne. Het
verschil is dat hij niet verslaafd is.
Het knappe van het verhaal
is dat het niet verveelt. De verslavingsscènes volgen elkaar op, maar ze
blijven aangrijpend tot het laatst toe. Het blijkt niet mogelijk Luna ervan af
te helpen, hoeveel pogingen ook in het werk gesteld worden. In een van de goede
momenten wordt ze aangesteld als lerares Oude Talen aan een gymnasium in
Rotterdam, en dat gaat ook enige tijd goed. Met moeder koopt Luna een degelijk mantelpakje en een mooie tas. Om zeven uur ’s ochtends brengt
Joris Luna op de fiets naar het Centraal Station in Amsterdam, opdat ze op tijd
in Rotterdam kan beginnen. Met gepaste trots laat ze haar ouders weten geen geld meer van ze
nodig te hebben. Maar al gauw komt er een terugval en moet Luna op school ‘ziek’
gemeld worden. Ze is nooit meer teruggeweest.
En zo gaat dat verder, volgens
het bekende verslavingspatroon.
Ze wordt opgenomen in een kliniek, maar loopt weg. Ze wordt zelfs naar monniken in Thailand gestuurd, om daar af te kicken – maar ze vlucht. Dat is het tragische aan het verhaal: ze wil eigenlijk een normaal leven leiden maar is er niet toe in staat. De diagnose ‘borderline’ wordt gesteld; ze gaat dan zelfs over tot zelfverminking. Om niet met doorgesneden polsen voor de klas te hoeven staan, speldt Joris de mouwen van haar bloes vast over het verband!
Ze wordt opgenomen in een kliniek, maar loopt weg. Ze wordt zelfs naar monniken in Thailand gestuurd, om daar af te kicken – maar ze vlucht. Dat is het tragische aan het verhaal: ze wil eigenlijk een normaal leven leiden maar is er niet toe in staat. De diagnose ‘borderline’ wordt gesteld; ze gaat dan zelfs over tot zelfverminking. Om niet met doorgesneden polsen voor de klas te hoeven staan, speldt Joris de mouwen van haar bloes vast over het verband!
Het verhaal blijkt
gebaseerd te zijn op ware gebeurtenissen. Haar vader is de voormalige
president-directeur van Shell, Jeroen van der Veer. Dat blijkt ook wel uit de
manier waarop met geld gesmeten wordt. De familie woont in Wassenaar waar Van
der Veer voor een paar miljoen euro een bos achter zijn huis erbij gekocht
heeft. Voor Luna wordt een huis gekocht in Londen, dat na enige tijd ook weer
van de hand gedaan wordt. Dan wordt voor haar een grachtenpand van drie etages
gekocht in Amsterdam, waar dit verhaal zich afspeelt. Het zusje van Luna trouwt
op een kasteel nabij Antwerpen. Toch zijn dit maar ondergeschikte details in
het verhaal.
Het boek heeft tot enkele
beschamende reacties geleid. Sommigen kunnen geen onderscheid maken tussen feit
en fictie, en vinden het nodig in hun boekbespreking te moraliseren. Anno 2011!
De meest hysterische afkomstig van ene Natasja Gerson. De meest beschamende van
Frits Exter, voormalig hoofdredacteur van Trouw en nu baas bij Vrij Nederland.
Hij liet de schrijver weten niet meer welkom te zijn bij het weekblad. Kwestie
zou zijn dat in het boek een medewerker van dat blad herkenbaar beschreven zou
zijn als ’gebruiker’. De neutrale lezer ontgaat dit uiteraard totaal.
De familie Van der Veer is zo wijs geweest niet op de publicatie te reageren.
***
Joris van Casteren, Het
zusje van de bruid. Relaas van een onmogelijke liefde (2011 Prometheus
Amsterdam)
Diegene waar de hoofdpersoon op was gebaseerd was geen dochter van vd Veer
BeantwoordenVerwijderenWie dan wel?
Verwijderen