4=6

Thuis hadden wij een levensmiddelenzaak, een 4=6 winkel. Dat is de voorloper van wat nu de Plus-supermarkt is. De naam komt voort uit het spaarsysteem: voor 4 cent kocht je een spaarzegel en als je er 100 had opgeplakt ontving je 6 gulden voor je volle spaartkaart: 50 % winst dus. De Plus heeft dit systeem nog steeds.

We hadden niet zo’n grote winkel zoals ze tegenwoordig zijn, maar het was er een met één gangpad heen en één gangpad terug. Achteraan de vleeswarenafdeling en kaas en dan weer terug naar de voordeur. 

Bij de deur twee kassa’s waarvan de tweede alleen op echt drukke momenten werd ingezet. Geen streepjescodes, maar prijsstickers en alle prijzen werden met de hand aangeslagen op de kassa. 

De winkelwagentjes? We hadden er vijf; de rest waren mandjes. Mensen kwamen een paar keer per week naar de winkel; niet zoals nu alleen op zaterdag en dan de auto vol laden. 

Mijn ouders hebben die winkel van 1956 tot 1979 gerund; mijn vader had in 1948 de winkel overgenomen van zijn vader en die weer van zijn vader. In 1948 was mijn vader 18 jaar en maakte er de eerste zelfbedieningszaak van het eiland Voorne-Putten van. Vrij revolutionair in die tijd. Totaal heeft de winkel van 1877 tot 1979 bestaan. Ik was in 1979 16 jaar en had geen idee of ik wel winkelier wilde worden. Ook m’n zussen en broer wilden de winkel niet overnemen.

Voor mij als kind was in de winkel en het bijbehorende pakhuis altijd wel iets te spelen en te doen. Lege flessen uitsorteren, dozen waarin de spullen aangeleverd werden kapot slaan en netjes op een stapel leggen, de cola en gazeuselimonade bijvullen of de andere spullen in de winkel uitpakken. Tegenwoordig heten dat de vakkenvullers; toen hielp je gewoon mee in de winkel van je ouders. Op donderdagmiddag kwamen de nieuwe levensmiddelen. Dan was er pas echt “werk aan de winkel”.