Tegen de globalisering

Foto: Yolande Cole

Naomi Klein (Montreal, 1970) is een Canadese journaliste, publiciste en activiste. Ze woont in Toronto met haar man Avi Lewis.

Klein komt uit een socialistische Amerikaanse joodse familie. Haar grootvader was marxist en vakbondsactivist. Klein begon haar schrijverscarrière al vroeg met bijdragen aan The Varsity, een studentenblad aan de Universiteit van Toronto. Ze zegt dat ze het feminisme ontdekte door het bloedbad aan de École Polytechnique dat Marc Lépine aanrichtte in 1989 onder vrouwelijke ingenieursstudenten.

In 2000, een maand nadat de bijeenkomst van de WTO door betogingen in Seattle lamgelegd werd, publiceerde Klein het boek No Logo. Dit boek werd een manifest voor de Antiglobaliseringsbeweging. Het boek hekelt de negatieve invloed van de merkgerichte consumptiecultuur door de operaties te beschrijven van grote bedrijven die alleen maar proberen een merk te verkopen. De producten maken volgens haar van mensen levende reclamepanelen. Werknemers uit de armste landen worden volgens Klein door dezelfde bedrijven dikwijls uitgebuit om hun winst te vergroten. Klein richtte zich in haar reactie met name Nike. Hierop plaatste het bedrijf een reactie waarin het puntsgewijs ingaat op Kleins kritiek en een groot aantal misvattingen blootlegt.

***

Noreena Hertz (Londen, 1967), kleindochter van een vroegere opperrabijn, is een Britse econoom en activiste. Ze is hoogleraar en auteur van verschillende kritische boeken over globalisering.

Ze wordt wel gezien als het Europese antwoord op de Canadese publiciste Naom Klein. Hertz maakt zich zorgen over de negatieve effecten van de neoliberale globalisering en ageert daarom voor herstel van de staatsmacht die volgens haar teniet is gedaan door de economische macht van multinationals.

Oplossing voor de problemen van de globalisering ziet Hertz vooral in een links (sociaaldemocratisch) beleid. Desondanks is ze aanwezig geweest bij andersglobalistische demonstraties als die in Praag in 2000 waar ook veel radicalere activisten op af kwamen. Haar voormalige positie bij de Wereldbank, één van de voornaamste neo-liberale wereldwijde organisaties, en haar academische ervaring maken haar één van de belangrijkste ideologen van de andersglobalistische beweging.

In recente jaren zet Hertz zich vooral in voor schuldenverlichting voor ontwikkelingslanden. Ze is van mening dat de hoge schulden deze landen in hun ontwikkeling tegenhouden. Veel van de schulden van ontwikkelingslanden zijn de verantwoordelijkheid van door het Westen gesteunde dictators; de gevolgen worden nu op hun voormalige onderdanen verhaald.  

bron wikipia