maandag 1 juli 2013

De volmaakte zinloosheid: 'geocaching'

Ik zie een oudere man op een dijkje scharrelen. Het bestaat uit kleine rotsblokken waartussen onkruid welig opschiet. Een rare plek, want je moet ook nog over een hekje klimmen om er te komen. Als hij niet oppast, belandt hij in het water. Zoekt hij misschien groenvoer voor een konijn?
 
Toevallig is hij net klaar en op de vaste wal gekomen vraag ik nieuwsgierig naar zijn activiteit. Welnu, geloof het of niet: hij doet een spelletje! Dat blijkt een vorm van verstoppertje te zijn. Je verstopt een voorwerp en meldt op internet de coördinaten. Vervolgens gaan mensen dit zoeken en als ze het gevonden hebben, noteren ze dat op een papiertje bij het voorwerp en waarschijnlijk ook op internet. Het is internationaal en wordt gespeeld sinds het jaar 2000. Het is iets minder eenvoudig dan het lijkt want vind maar eens iets tussen rotsblokken. Of elders, in de struiken. De gekste (publieke) plaatsen worden bedacht.
 
De man nodigt mij uit om het voorwerp te bekijken. Over het hekje, de rotsblokken op. Het voorwerp ligt niet onder een stuk steen maar ertussen, verstopt onder het onkruid. Het is een klein pillendoosje waarin een rolletje papier zit, met daarop intussen tientallen namen van vinders, met de data. Het is waterdicht.
 
Als hij uitverteld is, stapt hij op de fiets, op weg naar de volgende geheime locatie.
Zo brengen in ons land zo’n 200.000 pensionado’s de dag door.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten