Je kunt in onze taal niet zeggen : ik ga sneuvelen.
Wel: ik ga sterven.
Dat laatste als je, als zwaar zieke patiënt, je dood als het ware voelt aankomen. Maar, los van euthanasie: je hebt het niet zelf in de hand. Het overkomt je. Het is als gaan slapen.
Anders is dat met sneuvelen. Daar heb je een ander voor nodig, en die moet er wel zijn. Het veronderstelt strijd, oorlog. Maar die kun je ook overleven. Met andere woorden: sneuvelen is een kans. Een risico dat de soldaat - bewust - neemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten