Cirque du Soleil is een
schoolvoorbeeld. In een tijd waarin alle andere partijen in de markt het
moeilijk hadden door oplopende kosten en teruglopende bezoekersaantallen,
vonden de Canadezen het circus – inderdaad – opnieuw uit. (1984)
In het circus van Guy Laliberté
(uit Quebec) kwamen geen dieren meer voor, traden geen bekende artiesten meer op die hoge
gages vroegen en was er in tegenstelling tot sommige internationale
mega-circussen nog slechts één piste. Dat scheelde aanmerkelijk in de kosten.
Klassieke, populaire elementen,
zoals de tent, de clowns en de acrobaten werden behouden en opgewaardeerd.
Daarnaast werden - relatief goedkope - theaterelementen toegevoegd. Zoals een
thema en een doorlopende verhaallijn, bijpassende kostuums, bijzondere
belichting en een filmische soundtrack.
Het resultaat was een circus dat meer aansloot op de entertainmentbehoeften van
een modern volwassen publiek. Klanten die voorheen nooit in een circustent
kwamen.
Bron:
Ik zag opnames van het Cirque du Soleil in een speelfilm over een predikante die haar man (ook dominee) in de steek laat voor een acrobate uit dat circus.
BeantwoordenVerwijderen