Het streven naar differentiatie en
lage kosten vormt de kern van het amusement dat Cirque du Soleil biedt. Ten tijde
van het debuut richtten andere circussen zich op onderlinge benchmarking en
probeerden ze hun aandeel van een reeds krimpende markt te vergroten door
traditionele circusacts aan te passen. Ze probeerden nog beroemdere clowns en
leeuwentemmers te contracteren. Hierdoor werden de kosten hoger, terwijl de
circuservaring voor het publiek niet wezenlijk veranderde. Stijgende kosten
dus, zonder inkomstenstijging, en een neerwaartse spiraal voor de totale vraag
naar het circus.
Dit streven werd irrelevant toen
Cirque du Soleil op het toneel verscheen.
Het was geen gewoon circus en ook
geen klassieke theaterproductie. Cirque du Soleil lette niet op de concurrentie
en hield zich niet aan de conventionele logica die inhield: een betere
oplossing bieden voor het onderhavige probleem door een circus met nog meer
toeters en bellen te bieden. Cirque probeerde het plezier en de spanning van
het circus te combineren met de intellectuele verfijning en
artistieke rijkdom van het theater. En bovendien definieerde Cirque het
probleem zelf anders. Door de marktgrens tussen theater en circus uit de weg te
ruimen bereikte het een nieuwe opvatting, niet alleen van circusklanten, maar ook
van niet-circusklanten: volwassen theaterbezoekers. Zo ontstond een heel nieuwe opvatting van circus die de waarde-kostenafweging
doorbrak en een nieuwe markt creëerde. Andere circussen boden dierenshows,
huurden sterren in, boden meerdere arena's in de vorm van drie ringen en gaven
verkoopvergunningen aan tabakswinkels uit. Cirque du Soleil hield zich hier
niet mee op. Deze factoren waren in de traditionele circussector lang
vanzelfsprekend geweest. Men had zich nooit afgevraagd of ze nog relevant waren.
Het publiek was steeds minder gesteld op
het gebruik van dieren. Bovendien vormden dieren een van de duurste
elementen, niet alleen de kosten van de dieren, maar ook hun training, medische
verzorging, huisvesting, verzekering en vervoer.
En terwijl de circussector zich richtte op sterren, verbleekten deze in de
ogen van het publiek naast filmsterren. En ook vormden zij een dure component
die bij het publiek weinig gewicht in de schaal legde.
De blijvende aantrekkingskracht van het circus berustte op slechts drie
factoren: de tent, de clowns en de klassieke acrobatiek. Dus behield Cirque du
Soleil de clowns, maar verschoof de humor van slapstick naar een verfijndere
stijl met een grotere betovering. De tent kreeg meer glamour, een element dat
veel circussen juist weer hadden verruild voor gehuurde gelegenheden. In het
besef dat de tent de magie van het circus symboliseerde, ontwierp Cirque du
Soleil het klassieke symbool van het circus met een prachtige afwerking buiten
en meer comfort binnen zodat het deed denken aan de grootse epische circussen.
Geen zaagsel en harde banken meer. Acrobaten en andere spannende acts bleven
behouden, maar hun rol werd kleiner en eleganter gemaakt met artistieke flair
en intellectueel raffinement.
Cirque du Soleil keek over de grenzen van de circusmarkt en bood enkele
aspecten die voorheen niet tot het circus behoorden: een verhaallijn en
intellectuele rijkdom, artistieke muziek en dans en meerdere producties. Deze
aspecten werden ontleend aan andere amusementsvormen zoals het theater en waren
geheel nieuw voor de circussector.
In tegenstelling tot traditionele circussen, waar geen verband bestaat tussen
de acts, heeft elke creatie van Cirque du Soleil een thema en verhaallijn, zo
ongeveer als bij een theaterproductie. Het thema is vaag (met opzet) maar geeft
de show harmonie en een intellectueel element, zonder de acts te beperken. Cirque ontleent ook ideeën aan Broadway-shows, met meerdere
producties in plaats van die ene show voor iedereen. En eveneens in navolging
van Broadway heeft elke voorstelling van Cirque du Soleil een oorspronkelijke
partituur en gevarieerde muziek, die de basis vormt voor de visuele prestatie,
verlichting en timing van de acts, in plaats van andersom. De shows bieden ook
abstracte en spirituele dans, ontleend aan theater en ballet. Door deze nieuwe
factoren in zijn aanbod op te nemen heeft Cirque du Soleil zijn shows verfijnd.
En door het grotere aantal producties hebben mensen aanleiding om vaker
naar het circus te komen. Op deze manier heeft Cirque du Soleil de vraag
drastisch vergroot.
Kortom, Cirque du Soleil biedt het beste van circus en van theater en heeft
de overige concurrentiefactoren geschrapt of aanzienlijk afgezwakt. Door
ongeëvenaarde waarde te bieden heeft Cirque du Soleil een nieuwe vorm van live
amusement gecreëerd, die sterk verschilt van het traditionele circus en
theater. En door veel van de kostenelementen van het circus te schrappen heeft
Cirque de kostenstructuur aanzienlijk verlaagd. Zo realiseert het zowel
differentiatie als lage kosten.
Cirque richt zich in de prijszetting van zijn tickets strategisch naar het
theater, waardoor het bedrijf het prijspunt van de circussector
verveelvoudigt. En toch haalt het de massa van volwassen klanten binnen die
gewend zijn aan theaterprijzen.
Uit:
W. Chan Kim en Renée Mauborgne, De blauwe oceaan. Creatieve strategie voor
concurrentievrije markten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten