maandag 25 april 2016

Luchtvaart: de landingsbaan (EMAS)

.Aan het aantal vliegtuigongelukken komt maar geen einde. Een van de kritiekste fasen is de landing. Storm, regen, de kwaliteit van de baan en de lengte ervan, de informatie van de verkeersleiding – al deze aspecten kunnen leiden tot ongelukken. Verbeteringen zijn er wel maar worden ook nagelaten, als ze te duur geacht worden. Soms zijn ze ook niet mogelijk door te weinig ruimte.
Een van meest voorkomende ongelukken is het doorschieten op de baan na de landing. Het niet op tijd kunnen stilstaan. Dat wordt meestal veroorzaakt doordat niet aan begin van de baan maar pas halverwege geland wordt. Bij een te hoge snelheid.Piloten moeten op dat moment besluiten of ze de landing zullen afbreken en een doorstart zullen maken, of toch vertrouwen op de remmen, resp. op de wielen, op de motoren (reverse thrust) en op de vleugels (spoilers).  
De Internationale Burgerluchtvaartorganisatie (ICAO) adviseert aan het eind van de baan een reserve-uitloop aan te houden van 300 m. Op veel oude vliegvelden is die ruimte er niet. Ze liggen vaak te dicht bij bebouwing, rivieren of heuvels.De landingsbanen op alle internationale vliegvelden zouden moeten worden voorzien van een Engineered Material Arresting System (EMAS). Hierbij zou een aantal meters beton, voorbij het einde van de landingsbaan, moeten worden voorzien van een stroef oppervlak, waardoor een doorgeschoten vliegtuig snel en veilig kan worden afgeremd. Vergelijk het fietsen door een laag zand, dat is heel lastig. 
An engineered materials arrestor system (EMAS), or arrester bed is a bed of engineered materials built at the end of a runway. Engineered materials are defined as "high energy absorbing materials of selected strength, which will reliably and predictably crush under the weight of an aircraft".

Geen opmerkingen:

Een reactie posten