De kanarie in de kolenmijn

0-De kanarie in de kolenmijn  
Men zal de geschiedenis kennen van de mijnwerkers die een kanarie meenamen de diepte van de mijn in. Een vroeg voorbeeld van het misbruik van dieren. Als het dier stikte door gevaarlijke gassen wisten de arbeiders dat ze gevaar liepen.

Een nieuw boek van Marianne Thieme heeft deze titel gekregen. Je hoeft het niet te lezen om te weten waar het over gaat. We gaan naar de verdommenis toe. Het vaste thema van Thieme sinds ze de Partij voor de Dieren vertegenwoordigt. Hoofdstukken gaan over Water; Dierziekten en zoönosen; Landbouwmythen en  Wereldvoedselvoorziening.  

Het tweede deel van het boek is geschreven door Ewald Engelen. Hij neemt vooral de financiële sector de maat. Hij bekritiseert de schaalvergroting in het bedrijfsleven en de globalisering, de schuldverslaving, e.d. De teksten van beide auteurs hebben dezelfde toonzetting en lijken ook nogal op elkaar. Nu moet ik er direct bij zeggen dat ik het boek niet echt goed gelezen heb, dus verwacht van mij er geen oordeel over. Dierproeven worden in ieder geval buiten beschouwing gelaten, zoals gebruikelijk bij boerin Marianne.  

Het probleem met haar blijft - voor mij - haar preoccupatie met het Adventisme. Als ik teksten van haar lees komen er altijd beelden van Jehovah’s Getuigen op mijn netvlies, die, aan de deur, al jaren geleden dezelfde teksten beleden. Ondersteund door brochures met mierzoete plaatjes, zoals van de leeuw die vredig ligt naast het lam. Om die reden vind ik haar niet de geschiktste persoon om ons te laten weten hoe beroerd we ervoor staan. Niet onverstandig is het dan om er iemand anders bij te halen, opdat je het ‘ook eens van een ander hoort.’ In dit geval Ewald Engelen. Ik ken de man helaas niet en vond op internet niet veel meer dan dit over hem:  

Na faliekante mislukkingen als journalist en romancier heeft Ewald Engelen (1963) zich met succes op de wetenschap gestort. Als gepromoveerd politiek filosoof is Engelen in de geografie beland. Daar heeft hij een eigen leerstoel in elkaar getimmerd in het zelf ontworpen vakgebied van de financiële geografie. Dat bleek een gouden greep, toen in september 2008 het financiële stelsel tot stilstand kwam. Sindsdien is Ewald tot blijdschap van enkelen en ergernis van velen niet meer van de tv en radio weg te slaan. Over de crisis schreef Engelen After the Great Complacence en Een ongeluk in Slow Motion. 

Ik weet niet of hij ook van het houtje is, als ik het zo mag zeggen. Ik heb het hem gevraagd maar (nog?) geen antwoord. In ieder geval staat de publicatie vol feiten en cijfers en is dus zeker informatief voor wie er belang in stelt.

***

Ewald Engelen; Marianne Thieme, De kanarie in de kolenmijn (2016 Prometheus Amsterdam)