In 2005
stortte een Boeing 737 neer in de jungle van Peru, de landing was al ingezet.
Het gebeurde in noodweer, met hagelbuien. De gezagvoerder had desondanks besloten
niet uit te wijken maar de landing door te zetten. Hij was een ervaren piloot,
oorspronkelijk jachtvlieger. Zulke mensen zijn gewend wat meer risico te nemen:
http://en.wikipedia.org/wiki/TANS_Peru_Flight_204
Het
opmerkelijke aan zulke rampen is dat ervaring tekortschiet. Wat er gebeurde was
namelijk dat de piloten verzuimden – in de hektiek en paniek - de instrumenten
in de gaten te houden. Een elementaire fout.
Wat je weinig hoort bij vliegrampen is de
nationale problematiek van vogelaanvaringen. Het komt voor, maar het lijkt toch
geen groot probleem te zijn. Ware dat anders, dan zou die industrie daar wel
snel wat op bedenken.
Wat er hier nu bij Schiphol gebeurt met die
ganzen, is natuurlijk bezighouderij. Op deze manier kun je bezigblijven: de
ganzen krijg je er niet mee weg.
De nationale overheid neemt het probleem dan ook
niet serieus: ze laat gemeenten en provincie maar wat aanhobbyen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten