Een testvlucht van Perpignan naar Bordeaux. In de cockpit
drie vliegers, daarachter vier ingenieurs. Het betreft een Airbus A320, we
schrijven 27 november 2008.
De verkeersleider geeft GEEN toestemming voor verdere
experimenten en het toestel keert terug naar Perpignan, onderweg - op geringe
hoogte - toch nog een paar tests uitvoerend. Dat wordt ze fataal. De bus valt
uit de lucht en stort in de Middellandse Zee, - geen overlevenden.
Terwijl het onderzoek nog in volle gang is vindt in mei 2009
de ramp plaats met de Airbus A330 van Air France, die het leven kost aan 228
inzittenden. Het Franse onderzoeksteam moet daardoor gesplitst worden. Toch
weten ze een aantal oorzaken te achterhalen.
De eerste is een eenvoudige: het ligt aan de schoonmakers! In plaats van het exterieur van het vliegtuig stofvrij
te maken met stofdoeken gebruiken ze een hogedrukspuit. Dat gaat sneller! Verzuimd
wordt twee sensoren aan de buitenkant af te plakken: het water dringt er diep
in door. Aanvankelijk is dat geen probleem maar op grote hoogte leidt het tot bevriezing, waardoor de sensors niet
meer werken d.w.z. verkeerde informatie aan de computer doorgeven.
De piloten begrijpen niet wat er gebeurt en reageren niet
adequaat. Ze vliegen ook nog te laag en vertrouwen teveel op de computer. De les is
dat piloten beter opgeleid moeten worden in het computergestuurde vliegen…
Resultaten uit het
verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Voor de vlucht is een bijsluiter
opgesteld met daarin de reistijd, de kosten en de risico’s. Lees deze voor u de
vlucht boekt.
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten