maandag 23 maart 2015

Een Apenleven lang (stichting AAP)



Een Apenleven lang

Een apenleven in het wild duurt ongeveer 40 jaar en dat is ook de tijdsduur dat de Stichting AAP bestaat. Bij die gelegenheid, in 2012, heeft directeur David van Gennep wat herinneringen opgeschreven en in een mooi boekje gepubliceerd. Hij geeft daarbij de stichter Okko Reussien en diens vrouw de eer die hun toekomt. Okko, die als proefdierverzorger gewerkt heeft, is bij mij eens op school geweest met een aapje, om voorlichting te geven, op uitnodiging van een biologiecollega. Voor mij was dat volkomen nieuw: ik had noch voordien en noch heb ooit nadien iemand gekend die een aap als huisdier hield*. Wat dat betreft heb ik bijvoorbeeld de stichting Bont voor Dieren altijd veel beter kunnen plaatsen.

Ik heb ook de oude huisvesting in Amstelveen gezien, en dat schreeuwde inderdaad om vernieuwing. Die is er gekomen met de verhuizing naar Almere in 1996. De situatie aldaar ken ik niet.

Het boek telt 76 bladzijden, is uitgegeven in oblong (rechthoekig) formaat, en heeft veel grote portretfoto’s van apen. Het bestaat uit de volgende delen:

1963-1982 Andere tijden

1983-1995 Tijd voor verandering

1995-2009 Tijd voor focus

2009-2010 Tijd voor chimpansees

2010-…      Europese samenwerking in het kader van betere regelgeving

De opvang doet goed werk maar het is dweilen met de kraan open. Dat heeft twee kanten: een nare kant voor de dieren, en een goede kant voor de werkgelegenheid in Flevoland. Je kunt er wel zeker van zijn dat AAP nooit zal ophouden te bestaan, en dat is geen vrolijke conclusie. Dat pas in het laatste hoofdstuk ‘betere regelgeving’ ter sprake komt, is een teken aan de wand. Het komt im großen Ganzen erop neer dat Van Gennep ergens een dier ophaalt, meestal in het buitenland, dat naar Almere brengt, en vervolgens, na resocialisatie, aanbiedt aan… een dierentuin. Bijv. in Mierlo:


Het is dus een beetje van de regen in de drup. Over de sinds 2009 in de buurt van Benidorm (Spanje) gevestigde dépendance, ‘Primadomus’, vernemen we weinig.

AAP heeft zich, net als Bont voor Dieren en de Vissenbescherming, aangesloten bij de Eurogroup for Animals, een lobbyclub te Brussel. Het lidmaatschap van de EAZA, de Europese vereniging van dierentuinen, wordt niet vermeld.

Blijkbaar vinden zowel nationale als Europese regelgevers de handel in exoten belangrijker dan hun welzijn. (Over de Nederlandse ‘Positieflijst zoogdieren’ is 23 jaar onderhandeld, need I say more.)

Het beleid van AAP verzet zich hier niet (openlijk) tegen, het mobiliseert de publieke opinie op dit gebied niet. Om een goed inzicht te krijgen in het reilen en zeilen van dit bedrijf biedt dit boek echter te weinig informatie. Daarvoor moet je echt de jaarverslagen lezen. (Helaas niet bijgevoegd.)

In ieder geval heeft Van Gennep c.s. zich, met anderen, ook verdienstelijk gemaakt voor de beëindiging van proeven op chimpansees in het BPRC te Rijswijk. Een aantal van hen slijt in Almere zijn laatste dagen. Eveneens heeft AAP zich verdienstelijk gemaakt voor de stichting Wilde Dieren De Tent Uit, al distantieert Van Gennep zich daar allang weer van. De man is wars van iedere controverse die het imago van zijn stichting zou kunnen schaden.
---

*Willem Elsschot, Villa des Roses (1913)
Mevrouw Brulot is de baas van het pension ‘Villa des Roses’. Ze woonde in een dorp samen met haar echtgenoot die notaris was. Ze schonk hem een zoon die helaas op zesjarige leeftijd stierf. Het stel verhuisde daarna naar Parijs, en mevrouw nam een aap (Chico) om de plaats van haar zoon in te nemen.
(…)
Als mevrouw Gendron ziet hoe mevrouw Brulot haar aapje Chico liefkoost met allerlei koosnaampjes, weet ze wat ze gaat doen: Chico vermoorden. Als de Brulots weg zijn en ze Chico alleen op de sofa achterlaten aan een ketting, sluipt mevrouw Gendron er naartoe, maakt Chico los en gooit hem in het vuur; daarna gaat ze weer stil naar haar kamer. Als mevrouw Brulot thuiskomt ziet ze de ketting in het vuur en alleen nog een hoopje as van wat er van het aapje is overgebleven.

3 opmerkingen:

  1. Het is wel de moeite waard om eens te gaan kijken naar de apeneilanden in Almere.
    Ik ben er geweest en we hebben toen een rondleiding gehad ook in de keuken.
    Dan kan je zien hoe ze het eten bereiden.
    Als je wilt kan je er een rondleiding krijgen.
    Het is toch maar goed,dat ze er zijn,want veel apen hebben het een stuk beter gekregen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat aanbieden van apen aan een dierentuin is door David altijd goed uitgelegd. Ik kan erin komen dat een goed runnende dierentuin beter is voor een aapje dan een hok in Verweggistan. Ik heb daar vrede mee. Ik ben een fan van het werk van de Stichting. Vooral ook van de hulp voor http://jakartaanimalaid.com/blog dansende aapjes in Jakarta. Er is veel geld van de Stichting daar naar toe gegaan om de aapjes vrij te kopen en een opvang voor de in beslag genomen dieren te realiseren. De nachtmerrie van het leren dansen van de aapjes, niet gewend om op 2 poten te lopen, is bijna voorbij. Daar ben ik alle organisaties, ook uit Australië die geholpen hebben een eind te maken aan deze verschrikkingen, dankbaar. Dus ook AAP

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De essentie is m.i. :

      1) dweilen met de kraan open;
      2) het niet/onvoldoende mobiliseren van de publieke opinie. Zoals veel organisaties maakt AAP een living van het leed van dieren. Hoeveel zijn we in 40 jaar opgeschoten?!

      Verwijderen