Dikke pech

.Ik ben Ali en word vastgehouden in Den Dolder. Door een slimmigheidje weet ik buiten te komen. Ik maak me uit de voeten. Van een Marokkaan die ik tegenkom mag ik even zijn mobiel gebruiken. Ik bel een bekende en vraag zsm naar Den Dolder te komen, achter de Aldi. Als hij is aangekomen leg ik hem mijn situatie uit: ik moet naar Marokko, en wel NU. Hij begrijpt het en helpt mij op weg. Via via wordt een vriend bereid gevonden mij erheen te rijden.
We gaan met de auto op weg. Eerst Nederland uit, dan door België, en Frankrijk in. Halverwege slapen we een paar uur in de auto, bij een wegrestaurant. Dan weer verder, er komt geen eind aan de rit. Onderweg tanken, pissen, water drinken.
De Spaanse grens levert geen moeilijkheden op. Wat ben ik blij met de Europese Unie! Nu langs de drukke kust, verder naar het zuiden. Ik zweet peentjes. Maar dan eindelijk, niet te geloven: daar is Algeciras! Dààr ligt de boot naar mijn vrijheid! De kennis geeft me wat geld voor de overtocht en na hem uitvoerig bedankt te hebben, ga ik naar het kantoortje om een kaartje te kopen. Als ik terugloop naar de kade, word ik op mijn schouder getikt: Guardia Civil, of ik even mee wil komen.
Een week later ben ik terug in Den Dolder, gesloten afdeling.
Eén troost: in november kom ik vrij. 

Ali