Zwanen

Ik loop naar huis met de boodschappentas aan de hand en zie rechts een eenzame zwaan. Vreemd, meestal zijn ze met z’n tweeën. Hij heeft zijn vleugels iets uitstaan, opwaarts. Kijkt niet op of om, peddelt rustig voorwaarts. 
Dan zie ik aan de andere kant ook zwaan nr. 2. Laat ik haar het vrouwtje noemen. Er zit een bruggetje tussen de twee, en de afstand bedraagt toch al gauw een paar honderd meter, ze kunnen elkaar niet zien. Maar het vrouwtje maakt tempo. Ze buigt haar nek een stukje om onder het bruggetje door te kunnen. Ik blijf staan om te zien hoe het afloopt.  

Er zit een bocht in de sloot, en even voorbij de brug is een kruispunt van sloten. Daar blijft het vrouwtje drijven. Ze moet het mannetje nu kunnen zien. Of vergis ik me en weet ze niet in welke richting verder te gaan? Het wordt spannend.  
Dan zie ik toch het mannetje in de verte omkeren. Blijkbaar ziet hij nu zijn partner en ja hoor, hij komt uit het water en met grote wiekslagen vliegt hij recht op haar af! Zwemmen duurde wel te lang. Vlak voor haar smakt hij in het water. Het vrouwtje blijft rustig liggen, niet geschrokken. Hij zwemt nog iets dichter naar haar toe en de hoofden raken elkaar. Verbluffend staaltje zwanenliefde. Niet eerder meegemaakt.