Klassefoto

                Gedrieën in een bank gedreven,

        ondoorgrondelijk ogenblik

        van stilte ... de blonde Goudriaan vooraan,

        de schele Kast, die jongen van Peen

        ruggelings tegen het Periodiek Systeem,

        de mooie zware Wieke van der Linden

        naast de leraar die zij beminde,

        de kleine Vink, de dorre Krol,

        magere Kossen, Kooiman de hater,

        Spoelstra de schaker, Johnnie de meid,

        Rie die zo lachen kon, edoch later

        nog zoveel heeft geschreid —

        wij waren, voor we heengingen

        over de aarde, een tel bijeen.

  Gerrit Krol

Blonde Judith

Rechtbank Amsterdam

Civiel recht: Kort geding

http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBAMS:2013:7922

De voorzieningenrechter heeft de vorderingen van Europarlementariër Judith Merkies tegen de PvdA en partijvoorzitter Spekman, afgewezen. Merkies had rectificatie geëist van uitlatingen die Spekman deed in het Radioprogramma Tros Kamerbreed en in een e-mail aan de partijleden. Spekman zei daarin dat het partijbestuur Merkies aanrekent dat zij geen prioriteit heeft gegeven aan terugbetaling van een deel de dagvergoedingen van het Europarlement, waartoe zij als inwoonster van Brussel volgens een interne Gedragscode van de PvdA verplicht is, en dat dit een rol heeft gespeeld bij de beslissing haar niet als kandidaat toe te laten voor het lijsttrekkerschap.  

Merkies vindt de kritiek onterecht, omdat de Commissie Naleving Gedragscode onlangs nog heeft geoordeeld dat zij conform de regels en integer heeft gehandeld. Volgens de rechter neemt dat niet weg dat de handelwijze van Merkies, die als politica een dikkere huid moet hebben dan een ‘gewone’ burger, mag worden bekritiseerd.  De partijvoorzitter heeft daarbij geen grenzen overschreden.

***

Commentaar
Een nogal omslachtig kortgeding-vonnis, waarbij mr. Pompe uitvoerig citeert uit partijdocumenten, zoals correspondentie en rapporten, kennelijk om beide partijen zoveel mogelijk recht te doen. Zij baseert haar uitspraak op de vrijheid van meningsuiting.  Dat is een sterk recht, en Pompe vindt dat Hans Spekman, voorzitter van het PvdA-bestuur, in zijn kritiek op Judith Merkies binnen de grenzen van het toelaatbare is gebleven. 
Merkies voelt zich dermate aangetast in eer en goede naam, dat zij zelfs verzocht heeft de zitting deels achter gesloten deuren te behandelen. Let wel: deze dame is politica!

Ook naar mijn smaak kan de Partij terecht kritiek hebben op de handelwijze van Merkies met haar dagvergoedingen, oplopend van jaar tot jaar tot maar liefst € 84.000. 
De Commissie Naleving Gedragscode speelt overigens ook een enigszins rare rol: begint namelijk ineens te draaien als het conflict escaleert.
Daarnaast heeft een bestuur altijd ruime bevoegdheid om kandidaten al of niet geschikt te vinden voor representatieve functies. Een kandidaat kan het daar niet mee eens zijn, dat maakt het oordeel uiteraard niet onrechtmatig.

Psychologisch duid ik het kort geding als de reactie van Judith op de restitutie van de € 84.000, die haar kennelijk aan het hart ging. 

Professionals van Ajax

Eindelijk weer eens met genoegen naar een voetbalwedstrijd van een Nederlandse club gekeken. Dat is lang geleden. In de eerste helft speelde Ajax heel goed tegen Barcelona, snel en met knappe dribbels. De ervaren topploeg uit Spanje had hier duidelijk niet op gerekend – maar wie wel?!

De pauze ging in met een 2-0 voorsprong.

De tweede helft was het negatief ervan. Ajax met de rug tegen de muur, trapte alle ballen liefst zo ver mogelijk weg. Dat Barcelona niet met ruime cijfers won – maar zelfs verloor, met 2-1 – is een klein wonder.

Hoe kon dat gebeuren?

Ik schakelde na de pauze iets te laat in en toen was het al gebeurd. Een aaneenschakeling van domme fouten, veroorzaakt door twee Ajax-verdedigers.

Een doorgebroken aanvaller van Barcelona werd onreglementair tegen de grond gewerkt. De gevolgen waren dramatisch. Ten eerste: een penalty, die voor 2-1 zorgde. Ten tweede: een rode kaart voor een van deze verdedigers, waardoor hij het veld moest verlaten en het Ajax-team met tien man moest verdergaan. Tegen de elf van Barcelona!

Je begrijpt niet dat broodvoetballers op dit niveau zulke risico’s kùnnen nemen.

Kolonisten van Hebron

Ik zag een mooie documentaire op tv over Israel anno 2013, in de reeks ‘Tegenlicht’ (VPRO). Het programma was al bezig toen ik het aanzette, maar ik heb er toch wel een half uur - geboeid - naar gekeken.

De reportage was geheel in het Ivriet, met ondertiteling, wat de authenticiteit sterk ten goede kwam. De (Nederlandse?) verslaggever bezocht verschillende locaties in Israëlisch Hebron, een stad in de door Israël bezette gebieden op de Westelijke Jordaanoever. Er werd af en toe een vraag gesteld, meest aan gewone burgers, mannen en vrouwen, en zelfs aan kinderen. Ze spraken graag over zichzelf als Joden. De licht kritische ondertoon werd door de gesprekspartners of niet begrepen of genegeerd.

Een paar dingen vielen mij in het bijzonder op.

In het algemeen was het de vijandige sfeer, de uitgesproken haat ten opzichte van de Arabieren. Die moesten eigenlijk maar liever vertrekken, ze hebben immers zoveel keus onder de moslimbroeders in het Midden-Oosten, terwijl de Israëliers gebonden zijn aan dit ene gebied. Schokkend om te zien hoe haatdragend kleuters al waren.

Verder de geloofsovertuiging die uitgedragen werd. Gepaard aan een zekere fataliteit: als het de wens van de Heer is dat ik hier en nu sterf, het zij zo. Voor de niet-gelovige is een dergelijke overtuiging, een geloof in iets bovennatuurlijks, iets dat niemand ooit waargenomen heeft, al niet te volgen. Laat staan iets om daarvoor je leven op het spel te zetten. Dit geloof wordt ondersteund door een scala aan rituelen, o.a. in de kleding.

Tenslotte de climax. Bij herhaling werd verwezen naar het feit dat ‘wij Joden in een traditie staan van 4.500 jaar’. Welk ander volk kan dat nazeggen?!

Welnu, ik heb het niet nagevraagd bij de Chinezen, maar het argument keerde zich eigenlijk tegen de mensen die het uitspraken. Want wanneer je ziet hoe deze mensen denken, en oordelen over andere mensen m.n. dus Arabieren, dan kun je eigenlijk alleen maar concluderen dat deze Joden toch wel erg weinig ontwikkeling doorgemaakt hebben, sinds Abraham, Isaac en Jacob.

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1306297

Kopiëren: een kunst (2013)

Ik zocht op internet de complete tekst van het indrukwekkende gedicht ‘De Distel’ van Willem de Mérode. Eerste kennismaking ermee op de middelbare school, onvergetelijk. Tot mijn genoegen vond ik het gedicht, uit 1918, terug.

De tekst vind je op internet op verschillende plaatsen*. Dat betekent dat men het van elkaar kopieert. En wel: met de ogen dicht! Dus als er fouten insluipen, worden die rustig meegekopieerd. Hoe overduidelijk ook. Zo ging het vroeger met handgeschreven teksten, en zo gaat nog steeds, in het tijdperk van de kopieermachine.

De laatste twee strofen van het gedicht worden dan als volgt gekopieerd:

Laat mij dit heil verwerven:
Wanneer de dood aanslet,
Gewapend U te sterven
Als een standvastig held.'

Van top tot teen één wapen
Staat hij in strengen dos.
En trots versiert zijn slapen
De roode verderdos.

---

Het zal een ieder duidelijk zijn dat “aanslet” fout is. Zo mogelijk nog dwazer, in de laatste regel: “verderdos”. Moet zijn: vederbos.

***

*http://www.willemdemerode.nl/de-distel/

*http://www.arthe.nl/naslag/news.php?newsid=1934

Embleem van Schotland