zondag 3 november 2013

Op weg naar het einde? (elektromagn. puls)


Onder een elektromagnetische puls (EMP) verstaat men in het algemeen een kortdurend elektromagnetisch verschijnsel van niet-verwaarloosbare omvang. 
Het kan ontstaan door bijvoorbeeld de ontlading van een grote condensator via een spoel.

Het verschijnsel heeft een nieuwe betekenis gekregen sinds 1962, toen de eerste testexplosies met atoombommen hoog boven de atmosfeer plaatsvonden. Het bleek dat tot op grote afstand elektrische apparatuur door het verschijnsel kapot ging (b.v. Hawaï, op meer dan 1000 km afstand van de explosie).

Gammastraling van een kernexplosie boven de atmosfeer werkt in op vrije elektronen in de hoge lagen van de dampkring, die daarna elektrische stromen vormen, geleid via het aardmagnetisch veld. Het is het magnetisch veld van deze elektrische stroom dat schade aanricht.

Het plotseling ontstane magnetische veld van EMP induceert spanning in stroomkringen. Zowel die optredende spanning, als de stroom die daardoor ontstaat, kan schade veroorzaken.
Bij de genoemde EMP-waarneming in Hawaï wordt inductie in een bovengronds elektriciteitsnet als storingsbron genoemd.

Heden ten dage zal het effect veel ingrijpender zijn omdat de elektronica sterk geminiaturiseerd is (met ragfijne bedrading en isolatie tussen de chipcomponenten van slechts enkele micrometers dikte) en omdat veel meer apparatuur en de hele westerse maatschappij van elektronica is voorzien en daarvan afhankelijk is, inclusief auto’s, liften, vliegtuigen, schepen, elektriciteitscentrales, ziekenhuisapparatuur, etc.

Het beveiligen van netwerken in huizen en gebouwen en het openbare elektriciteitsnet is heel moeilijk en duur, omdat die circuits vaak uitgevoerd zijn als grote draadlussen van vele meters of zelfs tientallen of honderden kilometers diameter, waarin EMP immense spanningen opwekt.

bron wikipedia

Geen opmerkingen:

Een reactie posten