Boeing 737: nòg een constructiefout

1991

United Airlines-vlucht 585 werd uitgevoerd met een passagiersvliegtuig van het type Boeing 737, dat op 3 maart 1991 neerstortte tijdens een vlucht van Greater Peoria Regional Airport naar Stapleton International Airport, Colorado Springs. Geen van de 25 inzittenden overleefde de ramp.

Toen het vliegtuig de landingsbaan naderde, rolde het toestel plotseling naar rechts en begon te dalen. Pogingen het toestel weer recht te trekken waren onsuccesvol. Terwijl het toestel snel daalde, nam de versnelling toe tot 4g. De 737 stortte neer vlakbij Widefield Park.

Het onderzoek van de NTSB nam een jaar en negen maanden in beslag.

Hoewel de flightdatarecorder (FDR) zwaar was beschadigd aan de buitenkant, was de tape binnenin nog heel en de data bruikbaar. De FDR registreerde slechts vijf parameters: richting, hoogte, snelheid, normale versnelling (in G-krachten) en microphone keying. De data bleken niet voldoende om te achterhalen wat er gebeurd was. De NTSB vermoedde dat het richtingsroer van het vliegtuig het had begeven, maar er was niet genoeg bewijs om deze theorie te ondersteunen.

Het eerste NTSB rapport, dat werd uitgebracht op 8 december 1992, bevatte wel wat theorieën, maar geen definitieve conclusie over de oorzaak van het ongeluk.

1994

In 1994 vond een soortgelijk ongeluk plaats, ditmaal met een 737 van US Airways (vlucht 427). Tien seconden voor de landing raakte het in een vrille, en boorde zich met bijna 400 km/u in de grond. 132 Slachtoffers.
Ook dit ongeval bleef in eerste instantie onopgelost, al stelde de NTSB wel vast dat er overeenkomsten waren met vlucht 585.
N.B. 70%  van de ongelukken met vliegtuigen is te wijten aan fouten van de piloten.

1996

In 1996 vond wederom een soortgelijk ongeluk plaats, ditmaal met een 737 van Eastwind Airlines (vlucht 517). Ditmaal kon het getroffen toestel veilig landen, waardoor de NTSB beter onderzoek kon doen.

Uit dit onderzoek bleek de oorzaak van alle drie de ongevallen: de power control unit (PCU) bleek niet volledig bestand tegen de grote temperatuurswisselingen tijdens een vlucht.

De servoklep kon, onder bepaalde omstandigheden, eerst blokkeren en daarna verkeerd-om reageren, dus de andere kant op sturen dan de piloten aangaven. Hierdoor verloren de piloten de controle over het vliegtuig.

Bij het ongeval met het Eastwind Airlines-toestel is de PCU uit zichzelf weer uit de storing gekomen, waardoor de piloten weer de controle terugkregen en alsnog een veilige landing konden uitvoeren.

Alle servokleppen op Boeings-737 zijn vervangen door veiliger exemplaren.