Een ieder die
wel eens een kritische brief naar een krant of een blad schrijft, krijgt vroeg
of laat van de (hoofd)redactie te horen dat deze vertrouwt op “het eigen
oordeelsvermogen van de lezers”. Met andere woorden: het maakt niet uit wat wij
schrijven, - u ziet toch wel dat het bagger is.
Een van die
mensen is Lodewijk Dros (foto), die verantwoordelijk is voor de inhoud van een
bijlage bij het dagblad Trouw.
Deze
goedkope dooddoener raakt kant noch wal. De ene lezer heeft nu eenmaal meer
kennis op een bepaald gebied dan een ander, en kan dus ook beter oordelen over
wat er op dat gebied in de krant staat.
De kwestie deed
zich deze week voor naar aanleiding van een interview met een muskusrattenvanger
in die krant. Deze man kreeg een halve pagina om over zijn werkzaamheden te
vertellen en de andere helft voor foto’s. Een en ander in de rubriek “Zin in
werk”, toelichting:“Ons
dagelijks werk is meer dan levensonderhoud alleen, het bepaalt onze
waardigheid.”
W-a-a-r-d-i-g-h-e-i-d ! Iemand die op de meest weerzinwekkende manier
muskusratten (‘dwergbevers’) doodt, namelijk door verdrinking in klemmen.
En ja hoor, de
ploert wordt in de slotalinea’s gepresenteerd als een fatsoenlijk mens, als
iemand die het “niet leuk” vindt de dieren dood te maken. Hij doet het als het
ware uit nobelheid, om “veel meer dierenleed” te voorkomen.
Aan de
verschillende publicaties op dit gebied van Dierenbescherming, Faunabescherming,
Bont voor Dieren en Partij voor de Dieren wordt geen woord gewijd,- nog geen
link naar hun websites. Al deze organisaties betogen dat het hier gaat om wreed
en zinloos werk waarvoor goede alternatieven bestaan.
Lezers die
minder ingevoerd zijn in de materie en de tekst dus minder goed kunnen
beoordelen, worden door Dros en kornuiten misleid en bevestigd in hun
vooroordelen.
***
Meer info, hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten