woensdag 3 april 2013

Lief dagboek,


Lief dagboek,

Stichting AAP nodigt mij wederom uit voor een rondleiding. Alsof ik donateur ben – laat staan ‘vriend’.
De stichting heeft dezelfde populariteit die dierentuinen hebben – in feite is het een verkapte dierentuin. Ik blijf er ver uit de buurt.
 

***

Word zojuist weer eens door een vrouw opgebeld die mij een abonnement op een krant wil aansmeren. Vanzelf tegen “een heel scherpe prijs”. Ze snapt wel dat ze anders helemaal niet hoeft te bellen. Ik heb haar beleefd laten uitpraten en zo snel als mogelijk bedankt voor het aanbod.
Om te pesten krijg je dan nog een riedel over telemarketing (enquête).
 
Ik lees op zaterdag een paar kranten en daar heb ik dan weer een weeklang mijn buik van vol. Men vertelt mij dat de krant ‘mijn horizon wil verbreden’, zoiets. Wil ‘confronteren’.  Laat ik daar nou helemaal geen behoefte aan hebben! Ik zal niet zeggen dat er nooit iets lezenswaardigs in de krant staat, maar de ergernis voert bij mij de boventoon. Ik snap werkelijk niet dat een krant nog abonnees heeft. Vroeger misschien, toen er nog geen internet was – o.k. Maar ik heb aan teletekst, aan nu.nl mèèr dan genoeg.

1 opmerking:

  1. Ik lees liever van papier dan van een scherm. Verder heb ik geen last van telefoontjes waarmee men mij een abonnement wil aanpraten, omdat ik mij heb opgegeven bij het bel-mij-niet-register.

    BeantwoordenVerwijderen