Een paard wordt in Estland
geslacht en vermalen. Het resultaat wordt naar Amsterdam vervoer. In Amsterdam
wordt het vlees net dat van een koe vermengd en dit geheel wordt als hamburger
of lasagne opgediend.
Zou je daar geen vegetariër
van worden? Tenzij je dat al bent.
Ik kan het me voorstellen.
Het verwoesten van een
zoogdier om je eigen honger te stillen, of nog beter, te genieten, zou in een
andere tijd of een andere beschaving dan de onze als misdaad beschouwd kunnen
worden. Ik druk me voorzichtig uit.
***
Zijn collega, Karel Knip,
schrijft al 22 jaar wekelijks een aardige rubriek over ‘Alledaagse Wetenschap’.
Hij hield er een eredoctoraat aan de VU aan over.
Hij doet er nog een schepje
bovenop. Vandaag laat hij vet zetten:
Vlees is helemaal niet het hoogtepunt. Dat is het
toetje. Dat is uitgezocht.
Hij begint zijn indringende
beschouwing met te stellen dat de afgelopen dagen duidelijk is geworden “dat er
aan de zwijnerij in de veeteelt, vleesindustrie en vleeshandel geen einde zal
komen. Er heeft zich teveel gewetenloos volk in de business genesteld, we komen
er nooit meer vanaf.”
Me dunkt, daar komt hij
laat achter, 18 jaar na de moord op Karel van Noppen.
Hij bekritiseert Louise
Fresco scherp om haar vleeshoofdstuk (35 blz.) in haar nieuwe boek. Hamburgers
in het paradijs. Hij vindt haar te zweverig en ergert zich aan haar gespot
met het “moderne modieuze vegetarisme”. Ergert zich ook aan haar twijfel over
het gevoel van de dieren.
Een opponent van haar,
Joost van Kasteren, wordt door Knip verweten dat hij het voornaamste bezwaar
tegen overmatig vleesgebruik mist, t.w. het gesol met de dieren tijdens de
teelt en transport.
Volgens Knip gaat het vleesdebat niet over onthouding, het gaat over matiging.
***
En dan hebben we nog de
jongste generatie, Rosanne Hertzberger (29). Ook zij babbelt er wekelijks op
los, ‘gelegitimeerd’ als moleculair biologe. Haar sla ik meestal over. Maar
vandaag maakte ze me wel aan het lachen. Het gaat over de EU-regelgeving en het
betreft haar vakgebied. Ze schrijft:
Van elke hulpstof,
kleurstof, anti-oxidant, emulsifier of verdikkingsmiddel, natuurlijk of
kunstmatig, staat precies beschreven in welke producten, voor welke functies,
onder welk E-nummer, in welke hoeveelheden, het gebruikt mag worden.
En daar stopt het niet.
Er
is regulatie voor het labellen van voedingswaarden, allergenen, genetisch gemodificeerde
ingrediënten en voor het maken van gezondheidsclaims.
(… )
Resultaat: lasagnes,
pastasausen en diepvries chili-con-carne, waar elk E-nummer exact volgens
Europees voorschrift vermeld staat, naast de koeienletters waarmee werd
aangekondigd dat het product “100 procent rundvlees” bevat.
Men kan niet elk pakje vlees controleren. Controles vinden steekproefsgewijs plaats. En het IS dus ontdekt.
BeantwoordenVerwijderenHoe dan ook is er sprake van vooruitgang als het gaat om de vraag of mensen het recht hebben dieren te eten. Ik heb de tijd nog meegemaakt dat je als vegetariër of veganist door de omnivoren in de verdediging werd gedrongen: ze vonden je excentriek, lastig, elitair, ze konden merken dat je nooit een oorlog had meegemaakt en als je voor een snoepje bedankte, kreeg je steevast te horen dat er heus geen vlees in zat. Tegenwoordig moeten de mensen die vlees en vis eten (en wat mij betreft ook zij die zuivel en eieren nuttigen) zich verdedigen.
BeantwoordenVerwijderen