In de tv-uitzending ‘Buitenhof’ traden Marianne
Thieme en Louise Fresco tegenover elkaar aan. Aanleiding was het nieuwe boek
van Fresco, getiteld Hamburgers in het paradijs. Voedsel in tijden van
schaarste en overvloed.
Fresco is een autoriteit op voedselgebied; zij heeft o.a.
jarenlang in Rome gewerkt voor de VN-organisatie voor Voedsel en Agricultuur. (FAO)
Om tegen haar in het strijdperk te
treden moet je wel ballen hebben, maar gelukkig heeft Marianne die. Ze deed het
m.i. uitstekend: ze was zelfverzekerd en sprak goed verstaanbaar. Ze sloeg
Fresco met feiten en cijfers om de oren, maar die bleef overeind in de verdediging van haar boek, zoals te
verwachten was. Als ik scheidsrechter was zou ik Thieme een overwinning op
punten toekennen. (geen k.o.).
Een aardige bijdrage was die van de gespreksleidster die
constateerde dat Fresco haar mening gewijzigd heeft ten opzichte van haar
vorige publicatie: Nieuwe spijswetten, uit 2006. Thieme sloot daarbij aan en
verweet Fresco doemdenken. Dit is tegen het zere been want Fresco beschouwt
zichzelf juist altijd als positivo: zij heeft een sterk geloof in de
technologie.
Grappig voorbeeld uit de discussie was dat van de
trekpaarden die vervangen zijn door tractoren (Thieme). In haar boek citeert
Fresco de voorspelling uit 1894 dat de straten van Londen over vijftig jaar
onder drie meter paardenmest bedolven zullen zijn. Desondanks filosoferen we
allemaal vrolijk verder over ‘de toekomst’.
Het grootste meningsverschil blijft het eten van vlees, dus
het belang van dierlijke eiwitten. Fresco houdt daaraan vast, met name voor de
ontwikkelingslanden, maar ook voor armere huishoudens in het westen.
Ze is geen voorstander van een (Nederlandse) vleestax maar
wil toch wel fiscale maatregelen om de consumptie van duurzame producten te
bevorderen. Beide dames vinden het noodzakelijk dat het beginsel van ‘de
vervuiler betaalt’ zonder uitzondering in de praktijk gebracht wordt.
Thieme manoeuvreerde handig. Ze had zich terdege
voorbereid. Ze stipte tussen neus en lippen Fresco d’r relatie met Unilever aan
– ze had ook nog de Rabobank kunnen noemen – ze wees op de obesitas-epidemie
als bedreiging van de volksgezondheid, enz.
Men kan slechts betreuren dat noch de Partij voor de Dieren
noch enige andere organisatie op vergelijkbare wijze gespecialiseerd is als het
gaat om dierproeven. De reden daarvan ligt voor een deel in het onderwerp zelf.
Het boerenbedrijf is toch een tikkeltje overzichtelijker dan het medische
experiment.
Het gesprek is hier te beluisteren. Te beginnen bij minuut 28; het duurt 24 min.
Een kritische bespreking van het boek door Maartje Somers staat hier. Aanklikken: Besproken in NRC.
Gelukkig heb ik ook dit blogartikel over Louise Fresco gevonden. Ik heb haar discussie met Marianne Thieme beluisterd en de boekbespreking gelezen. Naar mijn mening vertroebelt het debat over duurzaamheid de kwestie dierenwelzijn.
BeantwoordenVerwijderen