Willem Aantjes heeft als
christelijke politicus geschiedenis gemaakt, en niet altijd de fraaiste.
Inmiddels heeft hij de leeftijd der zeer sterken bereikt: hij nadert de 90.
Men zegt dat de wijsheid
met de jaren komt.
Maar dat komt de
seniliteit ook.
Voor hem pleit dat hij
actief is op een modern medium als twitter. Staat tegenover dat je beter niet kunt lezen wat hij daar meldt. Bij onderstaande tweet zou je misschien nog aan een
grapje kunnen denken:
“Kabinet gaat regie voeren over behandeling gestrande
zeezoogdieren. Om ervaring op te doen voor behandeling gestrande
bootvluchtelingen?”
Totdat je vandaag op zijn
ingezonden briefje in Trouw stuit. Daar voegt hij er het volgende aan toe:
”Je hoeft geen dierenbeul te zijn om de aandacht voor de
bultrug buiten alle proporties te vinden. Iedere keer als PVV’er Graus
het over de bultrug had, vulde ik voor mezelf gestrande bootvluchteling,
asielzoeker of Griek in en zat ik mij plaatsvervangend te schamen.”
Als dit niet van
gevorderde seniliteit getuigt, dan is mijn naam geen Barend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten